98K views, 1K likes, 211 loves, 59 comments, 212 shares, Facebook Watch Videos from Fantastyczny Matt Parey: Film o Macieju Parowskim, ojcu chrzestnym polskiej fantastyki, pisarzu, współtwórcy
Już zaraz Dzień Matki, a Ty wciąż nie masz pomysłu, co przygotować? Jeśli z prezentami Ci nie po drodze, podaruj mamie czas – zresztą, to zawsze najlepszy prezent. Kubełek popcornu, lody, świeżo upieczone ciasto – wszystko to będzie idealne, żeby pomóc Wam spędzić ciepły, rodzinny wieczór filmowy. Dlatego dziś przed Wami najlepsze filmy o mamach – w sam raz na tę specjalną okazję! Miłego oglądania wszystkim! PS. Jeśli szukasz ciekawej dedykacji do prezentu, albo po prostu ciekawią Cię najpiękniejsze cytaty o mamach, to znajdziesz je pod tym linkiem ;-) NAJLEPSZE FILMY O MAMACH: A właśnie, że tak!, reż. Michael Lehmann (2007) Diane Keaton w roli przedsiębiorczej matki trzech córek, która postanawia znaleźć męża dla najmłodszej z nich. Czy to dobry pomysł, żeby się tak wtrącać? Co dobrego wyniknie z poznawania kolejnych kandydatów? Idealna komedia romantyczna dla wszystkich matek i córek. Bejbi Blues, reż. Katarzyna Rosłaniec (2012) Polski dramat obyczajowy z Magdaleną Berus w roli głównej. Otóż 17-letnia Natalia chciała być mamą i… została nią. Tylko czy wiedziała, na co się pisze? Jak poradzi sobie z macierzyństwem? Jak odnajdzie się w tym jej chłopak? Film z gatunku ciężkich, ostrzegam. Cuda z nieba, reż. Patricia Riggen (2016) Amerykański dramat z Jennifer Garner w roli głównej z takim zwiastunem, że w ciągu pierwszej półtorej minuty udało mi się popłakać. O wierze, matczynej miłości i nieuleczalnej chorobie, którą pokonuje… upadek z wysokiego drzewa. Wiem, jak to brzmi, ale sami zobaczcie. Dzień Matki, reż. Garry Marshall (2016) Cztery rodziny, cztery zestawy kłopotów i cztery zupełnie różne podejścia do świętowania Dnia Matki. W rolach głównych: Jennifer Aniston, Kate Hudson, Julia Roberts i Jason Sudeikis. Czyli fajna, amerykańska komedia dla całej rodziny. Ki, reż. Leszek Dawid (20122) Czyli kolejny polski dramat obyczajowy, tym razem z genialną Romą Gąsiorowską w roli głównej. Jej Ki trudno polubić – wciska dziecko, komu się da i ma dość nieobliczalne pomysły. A jednak jest w niej coś takiego, że nie sposób oderwać od niej oczu. Jak urodzić i nie zwariować, reż. Kirk Jones (2012) Czyli ciąża i rodzicielstwo, pokazane z perspektywy aż pięciu par. Czy osławionych 9 miesięcy rzeczywiście można nazwać najpiękniejszym okresem w życiu kobiety? I czy posiadanie dziecka to tylko sielanka nad sielankami? Ci bohaterowie już znają odpowiedzi. Juno, reż. Jason Reitman (2007) Czyli krótka lekcja tego, jak to jest być bardzo młodą mamą. Szesnastoletnia Juno zachodzi tu w ciążę i za namową swoich rodziców i przyjaciółki postanawia poszukać dla swojego dziecka rodziny zastępczej. Co z tego wyniknie? Sami się przekonajcie. Mama, reż. Julio Médem (2015) Wzruszający dramat z Penélope Cruz w roli głównej. Kiedy Magda dowiaduje się, że ma raka piersi, postanawia diametralnie zmienić swoje życie. Ma syna, dla którego musi walczyć i ogromny apetyt na więcej. A za chwilę czeka ją… kolejna ciąża. Mama, reż. Xavier Dolan (2014) Dramat samotnej matki, która po stracie męża samotnie wychowuje agresywnego syna. Chłopak ma 15 lat i ADHD, a jego relacja z matką do łatwych nie należy. Sytuacja zmienia się, gdy na horyzoncie pojawia się tajemnicza sąsiadka. Warte polecenia. Mamma Mia!, reż. Phyllida Lloyd (2008) Jeśli lubicie musicale, to ten też powinien się Wam spodobać. Otóż młoda Sophie chciałaby zaprosić na swój ślub ojca, którego nigdy nie poznała. Czy w oparciu o pamiętnik matki uda jej się znaleźć tego właściwego? W roli głównej genialna Meryl Streep. Mamuśka, reż. Chris Columbus (1999) Trochę dramat, a trochę komedia obyczajowa, do tego z Julią Robert i Susan Sarandon w rolach głównych. To opowieść o dwóch kobietach – porzuconej żonie i nowej kochance, które walczą ze sobą o względy dzieci. Jeśli wymieniamy najlepsze filmy o mamach, to tego nie mogło tutaj zabraknąć. Musimy porozmawiać o Kevinie, reż. Lynne Ramsay (2011) Momentami przerażający dramat psychologiczny o matce, której przychodzi zmierzyć się z naprawdę trudnym dzieckiem, z biegiem lat coraz mocniej uprzykrzającym jej życie. W roli głównej magnetyzująca Tilda Swinton, która jak zawsze daje tu popis iście mistrzowskiego aktorstwa. Och, życie, reż. Greg Berlanti (2010) Trochę komedia, a trochę jednak dramat. Otóż Holly i Eric znają się, ale lubią nieszczególnie. Pewnego dnia ich wspólni przyjaciele giną jednak w wypadku, zostawiając im pod opieką… swoją roczną córkę. Jak sprawdzą się w roli rodziców? Sprawdźcie. Strażnicy cnoty, reż Kay Cannon (2018) Czy da się powstrzymać córki przed uprawianiem seksu w dniu balu maturalnego? Jedno jest pewne – ci ludzie tutaj na pewno będą tego próbować. Poziom żartów jak na komedię amerykańską przystało, więc oglądacie na własną odpowiedzialność. Syreny, reż. Richard Benjamin (1990) Tu w roli mamy… przebojowa Cher! Mamy rok 1963 – po kolejnym fatalnym związku pani Flax postanawia przeprowadzić się razem z córkami na Wschodnie Wybrzeże. Tam poznaje właściciela sklepu obuwniczego i znów zaczyna chodzić na randki… W rolach córek: Winona Ryder i Christina Ricci. Tak to się teraz robi, reż. Josh Gordon i Will Speck (2010) Czyli film o przebojowej singielce, która pewnego dnia postanawia zostać matką. A że kandydata na ojca brak, to decyduje się na zapłodnienie in vitro. Nie wie jednak, że podczas zabiegu dochodzi do zamiany probówek… Kolejny dowód na to, że filmy o mamach potrafią być całkiem nieoczywiste. Wszystko w porządku, reż. Lisa Cholodenko (2010) Trochę dramat, a trochę komedia na temat rodziny i macierzyństwa. Nastoletnie rodzeństwo, wychowywane przez dwie lesbijki, postanawia odnaleźć tu swojego biologicznego ojca. W jednej z ról Mark Ruffalo, którego miło się ogląda pod inną postacią niż zielonego Hulka. Zakręcony piątek, reż. Mark Waters (2003) Kolejna amerykańska komedia, tym razem z Lindsay Lohan i Jamie Lee Curtis w rolach głównych. Przepracowana matka i jej zbuntowana, nastoletnia córka nie mogą się porozumieć. Aż pewnego dnia… zamieniają się ciałami. Dzięki temu każda będzie mogła spojrzeć na tę drugą z nieco innej perspektywy. Złe mamuśki, reż. Jon Lucas i Scott Moore (2016) Coś innego niż typowe filmy omamach. Trzy mamuśki mają tu dość robienia wszystkiego dla swoich dzieci. Są zmęczone i sfrustrowane. Dlatego mówią wreszcie „dość” i postanawiają zmienić swoje życia i podejścia o 180 stopni. W jednej z głównych ról – boska Mila Kunis. Złe mamuśki 2. Jak przetrwać święta, reż. Jon Lucas i Scott Moore (2017) Czyli powtórka z rozrywki w tej samej, doborowej obsadzie. Tym razem trzy nasze bohaterki muszą uporać się z… własnymi mamami. A łatwo nie będzie, jak to w święta. Bo przecież domy się same nie posprzątają, prezenty nie kupią, a ciasta nie upieką. Tekst piosenki: Masz, córciu, raptem półtora roku, Osiem sukienek, zębów ze sześć, Pełną pieluchę, uśmiech szeroki, Lubisz się kąpać, uwielbiasz jeść. Na pierwszym miejscu zawsze jest mama, Lecz do zabawy to już starszy brat, Co do piosenek, lubisz, gdy z rana. Tata przytuli, zaśpiewa tak: {"type":"film","id":808132,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/Searching-2018-808132/tv","text":"W TV"}]}Tytułowe "poszukiwanie" to czynność, na której skupia się samotny ojciec, gdy pewnego dnia jego nastoletnia córka przestaje odpowiadać na SMS-y i telefony. Na szczęście zostawiła w domu laptop. Ojciec włamuje się więc na jej konto mailowe i profil na Facebooku, by wszelkimi dostępnymi sposobami dowiedzieć się jak najwięcej o dziewczynie. Searching… to napis, który pojawia się przed naszymi oczami raz po raz, gdy mężczyzna dociera do kolejnych tajemnic. Kiedy zawodzi oficjalne dochodzenie prowadzone przez policję, informacje uzyskane za pomocą kamer przemysłowych i filmików youtube'owych - choć często mylące - okażą się naprawdę przydatne. Nagrodzony na Sundance debiut Aneesha Chaganty'ego to mrożący krew w żyłach kryminał z nurtu private investigation, socjologiczna refleksja nad relacjami człowiek - technologia w dobie #metoo, a jednocześnie film przełomowy pod względem formalnym. Akcja toczy się na ekranach urządzeń - komórki, komputera, telewizorów - i za pośrednictwem nieodłącznych dziś technologii, które gruntownie zmieniły naszą percepcję zaginięciu szesnastoletniej córki Davida Kima (John Cho), lokalna policja otwiera śledztwo. Ale po 37 godzinach bez jakiegokolwiek tropu, David decyduje sam sprawdzić miejsce, w którym nikt nie szukał śladów jego córki. Jej laptop. W supernowoczesnym thrillerze śledzimy internetowe ścieżki kontaktów dziewczyny żyjącej w świecie komunikatorów i sieci. Teraz David musi odnaleźć się w tym świecie, zanim jego córka zniknie na zawsze…opis dystrybutora kinoSzesnastoletnia córka Davida Kima (John Cho) znika w tajemniczych okolicznościach. Lokalna policja rozpoczyna dochodzenie. Niestety w przeciągu 37 godzin w sprawie nie dzieje się nic. Zrozpaczony samotny ojciec postanawia zajrzeć do laptopa córki w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów, które pozwoliłyby mu odnaleźć ukochane dziecko...platforma vod
Leda (laureatka Oscara Olivia Colman) udaje się na wakacje do Grecji. Planuje czytać, wypoczywać na prywatnej plaży i korzystać z urlopu. Spokój intymnego kurortu zaburza jednak przybycie ekscentrycznej rodziny zamieszkującej największą z willi na wyspie. Uwagę Ledy przykuwa przede wszystkim Nina (Dakota Johnson), która mierzy się z.
kotka1000 zapytał(a) o 14:08 Znacie jakieś fajne filmy tak głownie o Ojcu i Córce ? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi el_infierno odpowiedział(a) o 14:11 "O czym marzą dziewczyny" 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub 17 10. Dowcip #21344. Córka do ojca w kategorii: Śmieszne kawały o córce, Śmieszne kawały o ojcu. - Zabiję, poćwiartuję i każdy sąd mnie uniewinni! Dowcip #21345. Nauczycielskie teksty w kategorii: Śmieszne kawały o nauczycielach. W Polsce nie ma zagrożenia terrorystycznego, ponieważ każdy Arab zostanie wcześniej namierzony i zapytał(a) o 20:28 Film o ojcu i córce? Hej. Ostatnio w telewizji leciał film o ojcu i córce, która chce wybrać się na studia. (byli, chyba, afro-amerykanami). Aha, i razem z nimi podróżował młodszy brat głównej bohaterki. Wiecie może jak ten film ( o ile wiecie o który mi chodzi) miał tytuł? I jaki tytuł miała piosenka którą córka śpiewała w autokarze? Będzie NAJ! To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź odpowiedział(a) o 20:37: ' Wycieczka na studia ' tytułu piosenki niestety nie pamiętam .. licze na n a j ;] Uważasz, że ktoś się myli? lub Jeśli zaciekawisz się odmową swojej córki i ją uszanujesz, to otrzymuje ona od Ciebie szczególny dar. Uczy się, co to znaczy dbać o swoje potrzeby i komunikować naruszanie swoich granic. Jeśli córka ma odwagę powiedzieć NIE swojemu ojcu i zostanie to przyjęte, to będzie miała odwagę powiedzieć NIE światu, aby o siebie zadbać. Film o córce robiącej karierę za granicą i o ojcu, który swoimi wygłupami próbuje ożywić jej bezbarwną egzystencję głównej konsultantki w międzynarodowej firmie. „Toni Erdmann” to wyjątkowo ciekawy film obyczajowy z dużą dawką absurdalnego, ale jednocześnie wyrafinowanego humoru. Świetny scenariusz i aktorstwo, znakomita reżyseria i nieszablonowy pomysł na pokazanie relacji wyluzowanego ojca z prowincji oraz nowoczesnej, ale dość sztywnej i znerwicowanej córki. Dobra zabawa trwa tutaj prawie trzy godziny i chociaż film jest zrealizowany bez szczególnych efektów specjalnych, to ten czas mija niepostrzeżenie. Komedia niemiecka o córce i ojcu „Toni Erdmann”. Recenzja filmu. Na zdjęciu Sandra Hüller 1. Komedia o frustrującej pracy i namolnym ojcu 2. „Toni Erdmann” film 2016 3. Obsada 4. Dobre komediodramaty i komedie obyczajowe Reklama mojej książki. Żeby dowiedzieć się więcej, wejdź do menu bloga i przejdź do opisu e-booka w sklepie :-) Komedia o frustrującej pracy i namolnym ojcu Zdolna i ambitna Ines (Sandra Hüller) jest nieustannie spięta i sfrustrowana, bo za wszelką cenę chce dobrze wypaść w pracy i przypodobać się szefowi dużej korporacji, od którego zależy bardzo ważny kontrakt dla jej firmy. Każdy, kto kiedykolwiek pracował w korporacyjnym środowisku, odnajdzie w zawodowej postawie Ines własne problemy. Pomimo wyraźnie groteskowego charakteru filmu, firmowe relacje i zależności są w nim pokazane bardzo trafnie, jednakowo śmiesznie i strasznie. Recenzja filmu „Toni Erdmann” komediodramat niemiecka, dobra komedia o córce i ojcu. Na zdjęciu Sandra Hüller i Peter Simonischek Ines lekceważy ojca Winfrieda (Peter Simonischek), traktuje go pobłażliwie i nie potrafi ani przez chwilę nawiązać z nim zwyczajnego serdecznego kontaktu, tak samo jak nie umie poradzić sobie w bardziej prywatnych relacjach z innymi ludźmi. Skłonności Winfrieda do zwariowanych i często szokujących żartów doprowadzają ją do rozpaczy. Ojciec po prostu przeszkadza jej w robieniu wielkiej kariery. „Toni Erdmann” śmieszny film, komedia o córce i ojcu. Recenzja, opinie. Na zdjęciu Sandra Hüller i Peter Simonischek „Toni Erdmann” to film o tym, co jest szczęściem, a co nim na pewno nie jest i o tym jak łatwo stracić poczucie humoru i normalny kontakt z ludźmi zatracając się w pracy. Wybryki Winfrieda wywołują konsternację, ale wnoszą element ludzki do bezdusznego świata bankietów, negocjacji i rozgrywek personalnych, i co ciekawie, wielu ludzi akceptuje jego dziwactwa, chociaż obnażają one sztuczność ich życia. Dobry film z ciekawym pomysłem i naprawdę śmieszny 🙂 „Toni Erdmann” film 2016 Reklama mojej książki Reżyseria i scenariusz Maren Ade Produkcja Niemcy, Austria 2016 rok Gatunek: komedia, komediodramat, dramat obyczajowy Czas trwania filmu: 162 minuty Obsada Peter Simonischek, Sandra Hüller, Michael Wittenborn, Thomas Loibl, Trystan Pütter, Hadewych Minis, Lucy Russell, Ingrid Bisu. Dobre komediodramaty i komedie obyczajowe „Zagubieni” 2015 śmieszna czeska komedia Petra Zelenki o gadającej papudze. Recenzja filmu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” włoski film obyczajowy z Kasią Smutniak. Recenzja „Destrukcja” komediodramat psychologiczny z Jakiem Gyllenhaalem. Recenzja filmu o miłości „Boska Florence” film z Meryl Streep o śpiewaczce, która nie umiała śpiewać. Recenzja „Facet do wymiany” komedia francuska z Marion Cotillard. Film o kryzysie wieku średniego. Recenzja Spójrzmy na niektóre z najbardziej znanych filmów o tej tematyce. 1. Bullying. Reżyser tego filmu, Josetxo San Mateo, pokazuje nam naprawdę straszną i okrutną stronę zastraszania. Jordi jest młodym uczniem, który trafia do nowego liceum, gdzie jest zastraszany. Po niedawnej stracie ojca chce rozpocząć nowe życie, ale zamiast tego Filmy o porwaniach stanowią odmianę kina akcji. Ich głównym motywem jest uprowadzenie, które może dotyczyć dziecka, innego członka rodziny lub większej grupy ludzi. Przedstawiamy listę najbardziej emocjonujących filmów tego gatunku. Motyw porwania może pojawiać się w filmach należących do wielu gatunków, jak kino historyczne, wojenne, kryminalne czy biograficzne. Wiele obrazów tego typu mieści się również w obrębie filmów na faktach. Historia uprowadzenia może być pokazywana z punktu widzenia najbliższych osób ofiary, które muszą np. zapłacić okup lub samodzielnie znaleźć sprawców. Zdarza się też, że film koncentruje się na porywaczach i ich działaniach, począwszy od planowania aktu uprowadzenia. Czasami obrazy o tej tematyce konfrontują zaś obie perspektywy widzenia zdarzeń. Najczęściej utwory te należą do kina akcji. W filmach o porwaniach dzieci głównym bohaterem może być silny mężczyzna-ojciec, który musi uratować swoją rodzinę i samodzielnie wymierzyć sprawiedliwość. Bywa jednak, że to matka jest postacią działającą i przejmującą odpowiedzialność za bieg wydarzeń. Osobną grupę stanowią filmy o porwaniach kobiet, koncentrujące się zwykle na zjawisku handlu ludźmi i zmuszania do prostytucji. Inną odmianą gatunku są natomiast filmy o porwaniach samolotu czy autokaru, gdzie fabuła opiera się na motywie uprowadzenia większej grupy ludzi, nie tylko w celu wymuszenia okupu, ale również osiągnięcia politycznych korzyści. Filmy o porwaniach 1. „Uprowadzona” („Taken”, 2008) Film Pierre’a Morela to jeden z najbardziej popularnych obrazów gatunku. „Uprowadzona” to trzymająca w napięciu historia amerykańskiej nastolatki, która wraz z przyjaciółką wybiera się w wymarzoną podróż do Paryża. Już pierwszego dnia dziewczęta padają jednak ofiarami handlarzy ludźmi. Na szczęście ojciec Kim, Bryan Mills, jest byłym agentem służb specjalnych i wykorzysta wszystkie swoje możliwości i kontakty, by odnaleźć ukochaną córkę. W rolach głównych wystąpili Liam Neeson, Maggie Grace i Famke Janssen. Film doczekał się kilku sequeli. „Uprowadzona”, do której scenariusz napisali Luc Besson i Robert Mark Kamen, to kino akcji w starym stylu. Zamiast efektów specjalnych stawia się tu na ciekawą fabułę, wyrazistych postaci o jasno zarysowanych motywacjach i zbudowany na kontraście obraz świata. Rolą głównego bohatera jest przywrócenie naruszonego porządku, ocalenie rodziny i ukaranie winnych. Mamy tu również do czynienia z jasnym rozkładem wartości, zgodnie z którym miłość i przymioty moralne znaczą więcej niż bankowe konto z pokaźną sumą pieniędzy. 2. „Człowiek w ogniu” („Man on Fire”, 2004) Kolejny na naszej liście filmów o porwaniach – „Człowiek w ogniu” w reżyserii Tony’ego Scotta – to świetna fabuła. Akcja obrazu rozgrywa się w Meksyku. Głównym bohaterem filmu jest były agent CIA, który zmaga się z traumatycznymi wspomnieniami. Dzięki znajomemu dostaje pracę jako ochroniarz kilkuletniej dziewczynki o imieniu Pita, córki zamożnego przedsiębiorcy. Rodzice obawiają się bowiem, że ich dziecko może paść ofiarą porwania, powszechnej w Meksyku metody wymuszania dużych pieniędzy od zamożnych ludzi. Creasy zaprzyjaźnia się z Pitą, jednak pomimo jego przezorności, wkrótce dziewczynka zostaje uprowadzona… W rolę ochroniarza poszukującego porywaczy wcielił się Denzel Washington, natomiast Pitę zagrała Dakota Fanning. Film powstał na podstawie powieści A. J. Quinnella. Washington stworzył tu niezwykle sugestywną kreację twardego mężczyzny po przejściach, którego zbolałe serce otwiera mała dziewczynka. Niewinność i bezbronność małej bohaterki podkreślają natomiast brutalność porywaczy i ich ciemnych interesów. 3. „Frantic” (1988) Popularny film Romana Polańskiego z 1988 roku – „Frantic” – to również historia oparta na motywie porwania. Zdolny amerykański kardiochirurg (Harison Ford) wspólnie z żoną przyjeżdża do Paryża na sympozjum naukowe. Tuż po zakwaterowaniu w hotelu okazuje się, że małżonka doktora Richarda Walkera (Betty Buckley) zostaje uprowadzona. Jednak zaalarmowana policja zakłada, że pani Walker po prostu postanowiła opuścić męża. Mimo to Richard nie daje za wygraną i próbuje odnaleźć żonę. Wkrótce trafia na młodą dziewczynę o imieniu Michele (Emmanuelle Seigner), która staje się jego przewodniczką po ciemnej stronie Paryża. „Frantic” zachwyca aktorstwem (kreacja Harrisona Forda w tym filmie to jedna z najlepszych ról w jego karierze) i mrocznym klimatem „podziemnego Paryża”. Wędrówka bohatera, przypominająca podróż Dantego z „Boskiej komedii” po kolejnych kręgach piekła, zostaje opatrzona niezwykłym muzycznym komentarzem. Leitmotivem ścieżki dźwiękowej jest mianowicie magnetyzująca piosenka „I’ve Seen That Face Before” w wykonaniu Grace Jones, znanej postaci popkultury kojarzonej z francuską bohemą artystyczną. 4. „Zaginiona bez śladu” („The Vanishing”, 1993) To klasyczny thriller, którego akcja skupia się wokół tajemniczego porwania. Para zakochanych: Jeff (Kiefer Sutherland) i Diane (Sandra Bullock) wybierają się na wakacje. Podczas postoju na stacji benzynowej, dziewczyna wysiada z auta, żeby kupić piwo. Gdy nie wraca przez dłuższy czas, zaniepokojony Jeff zaczyna się niepokoić. W końcu zgłasza sprawę na policję, jednak okazuje się, że Diane zniknęła bez śladu. Po kilku latach bohater spotyka tajemniczego mężczyznę (w tej roli Jeff Bridges), który zdaje się mieć coś wspólnego ze sprawą porwania. Film wyreżyserował francuski reżyser George Sluizer, będący autorem również wcześniejszej, europejskiej wersji z 1988 roku. Dzięki świetnie skonstruowanej intrydze i aktorstwu wysokiej klasy „Zaginioną bez śladu” ogląda się bardzo dobrze, choć wielu widzów preferuje pierwowzór, a nie hollywoodzką adaptację. Obraz powstał na podstawie powieści „Złote jajko” Tima Krabbe. 5. „Labirynt” („Prisoners”, 2013) „Labirynt” w reżyserii Denisa Villeneuve’a to interesująca historia o porwaniu dwóch kilkuletnich dziewczynek. Głównym bohaterem filmu jest ojciec jednej z nich, Keller Dover (w tek roli Hugh Jackman), który z powodu opieszałości policji, postanawia wziąć sprawy we własne ręce. Zdesperowany mężczyzna posuwa się do bardzo radykalnych kroków: porywa i torturuje człowieka podejrzewanego o dokonanie porwania. „Labirynt” to nie tylko film kryminalny, ale także interesujące studium psychiki człowieka, który zostaje postawiony w sytuacji krańcowej. Okazuje się, że staje się ona dla bohatera zarówno traumatycznym obciążeniem, jak i sprawdzianem moralnym. Film zadaje pytania o to, czy osobiste przekonania, a zwłaszcza wiara religijna mają jakikolwiek wpływ na ludzkie zachowanie w obliczu próby. 6. „Nikomu ani słowa” („Don’t Say a Word”, 2001) Wśród filmów o porwaniach warto zobaczyć „Nikomu ani słowa” w reżyserii Gary’ego Fledera. Głównym bohaterem obrazu jest wzięty nowojorski psychiatra, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego córka została uprowadzona. Mężczyzna otrzymuje od porywaczy ultimatum: dziewczynka wróci do domu, jeśli on nakłoni jedną ze swoich pacjentek, by wyjawiła mu kod umożliwiający zdobycie dużych pieniędzy. Elizabeth znajduje się jednak w stanie głębokiej katatonii. Zaczyna się więc gra nerwów, której stawką jest życie niewinnego dziecka. W filmie wystąpiła plejada sławnych aktorów: Michael Douglas, Sean Bean czy Brittany Murphy. Między innymi dzięki świetnym kreacjom obraz robi wrażenie i oddziałuje na emocje widza. Mamy tu klasyczną sytuację próby, w obliczu której staje zwyczajny człowiek. Jak daleko będzie w stanie się posunąć, żeby uratować ukochaną córkę? 7. „24 godziny” („Trapped”, 2002) Kolejny film o porwaniu dziecka – ofiarą procederu staje się mała dziewczynka, córka państwa Jenningsów. Tym razem jednak to matka jest osobą walczącą o odzyskanie małej bohaterki i wymierzenie sprawiedliwości. Karen to żona wziętego anestezjologa i podczas jego dłuższej nieobecności związanej z służbowym wyjazdem musi sama stawić czoła strasznej sytuacji. Tymczasem porywacz (w tej roli Kevin Bacon) i jego pomocnicy posiadają dobrze przemyślany plan działania, mający na celu wyciągnięcie od zamożnej rodziny okupu w ciągu 24 godzin. W rolę porwanej Abby w „24 godzinach” wcieliła się Dakota Fanning, a jej rodziców zagrali Charlize Theron i Stuart Townsend. Film Luisa Mandoki to obraz, którego najmocniejszą stroną jest aktorstwo. Świetnie wypada kreacja zarówno Theron jak i Kevina Bacona wcielającego się w postać bezwzględnego bohatera o cechach psychopatycznych. 8. „Głębia oceanu” („The Deep End of the Ocean, 1999) Główną bohaterką „Głębi oceanu” jest Beth, matka trojga dzieci, która pewnego dnia wybiera się wraz ze swoimi pociechami na zjazd absolwentów dawnej klasy. W trakcie zakwaterowania w hotelu jeden z synów kobiety znika bez śladu. Natychmiast ruszają poszukiwania, jednak nie przynoszą one żadnego rezultatu. Rodzina mimo to nie traci nadziei na odnalezienie Bena. Po dwunastu latach bohaterka spotyka na ulicy chłopca, który łudząco przypomina jej syna. Okazuje się, że mieszka on z rodzicami adopcyjnymi, jednak nie pamięta swojej biologicznej rodziny. Beth, przekonana, że odnalazła syna, nie daje za wygraną. W głównej roli wystąpiła Michelle Pfeiffer, natomiast w detektyw prowadzącą sprawę porwania wcieliła się Whoopi Goldberg. Film Ulu Grosbarda jest zagadkową i poruszającą historią, w której na pierwszy plan wysuwa się potęga macierzyńskiej miłości. 9. „Okup” („Ransom”, 1996) „Okup” to klasyczna pozycja wśród filmów o porwaniach. Mamy tu historię zamożnego właściciela linii lotniczych, którego syn zostaje uprowadzony, a porywacze dają mu 48 godzi na zapłacenie 2 milionów dolarów w zamian za jego odzyskanie. Tom Mullen pomimo dramatycznej sytuacji i nacisków żony, by zapłacić przestępcom, decyduje się na zupełnie inny i niespodziewany krok. Podczas występu w telewizji wyznacza olbrzymią nagrodę za ujęcie porywaczy. W rolach głównych wystąpili Mel Gibson i Rene Russo. Film Rona Howarda to bardzo dobrze zrobione kino o wciągającej fabule. Atutem „Okupu” są również świetnie skonstruowane portrety psychologiczne ojca i porywacza, a także swoista rozgrywka, którą prowadzą ze sobą antagoniści. Znajdziemy tu trzymającą w napięciu historię, wiarygodne postaci i zaskakujące zwroty akcji. 10. “Plan lotu” (“Flightplan”, 2005) Film Roberta Schwentke to kolejna interesująca opowieść o porwaniu dziecka. Główną bohaterką historii jest Kyle Prat, kobieta przeżywająca żałobę po śmierci męża. Wspólnie ze swoją kilkuletnią córką Julią leci samolotem z Berlina do Nowego Jorku. W trakcie podróży dziewczynka znika jednak w niewyjaśnionych okolicznościach. Przekonana o porwaniu Julii Kyle zaczyna na własną rękę przeczesywać samolot w poszukiwaniu córki. Kyle zna się na pracy maszyn lotniczych, ponieważ jest konstruktorką samolotów. Sprawę jednak komplikuje fakt, że załoga i pozostali pasażerowie twierdzą, iż dziewczynki nigdy nie było na pokładzie… W rolę zdesperowanej matki w filmie „Plan lotu” wcieliła się Judy Foster. Julię zagrała Marlene Lawston, natomiast w roli kapitana samolotu wystąpił Sean Bean. Film nawiązuje do znanego dzieła Alfreda Hitchcocka, pt. „Starsza pani znika”, a twórcy otwarcie nazwali swój obraz hołdem dla mistrza suspensu. 11. „Miasto zaginionych dzieci” („La Cite des enfants perdus”, 1995) Film z gatunku fantasy, którego głównym motywem jest porwanie. Pewien naukowiec mieszkający na platformie na środku morza posiada nie lada problem. Nigdy o niczym nie śni, co powoduje, że bardzo szybko się starzeje. Postanawia więc porwać kilkoro dzieci z pobliskiego miasteczka i ukraść im senne marzenia. Na poszukiwanie uprowadzonych pociech wyrusza siłacz o imieniu One i mała dziewczynka. W filmie „Miasto zaginionych dzieci” w reżyserii Jeana-Pierre’a Jeuneta i Marca Caro wystąpili między innymi Ron Perlman, Daniel Emilfork, Judith Vittet i Dominique Pinon. Obraz był nominowany do Złotej Palmy w Cannes, a także został nagrodzony Cezarem za najlepszą scenografię. 12. „Amerykańska zbrodnia” („An American Crime”, 2007) Ten film o porwaniu został oparty na faktach. Historia opowiedziana w „Amerykańskiej zbrodni” wydarzyła się w 1965 roku w amerykańskim stanie Indiana. Sylvia Jannie Linekens to córki małżeństwa utrzymującego się ze sprzedaży waty cukrowej na lokalnych imprezach. Rodzice z myślą o stworzeniu dziewczynkom stabilizacji postanawiają na czas swoich podróży zostawić je pod opieką pewnej wdowy, Gertrude Baniszewski. Kobieta wychowuje samotnie własne dzieci, ale za opłatą godzi się zająć dziewczynkami. Gdy jednak rodzice Sylvii i Jannie wyjeżdżają, dzieci zaczynają przeżywać w domu kobiety koszmar. W końcu jedna z dziewczynek zostaje uwięziona w piwnicy… W roli sadystycznej prześladowczyni wystąpiła Catherine Keener, natomiast w Sylvię wcieliła się Elliot Page. Film stanowi wielostronną analizę zachowania psychopatycznych skłonności ukrytych pod pozorami zwyczajności. Jednocześnie jednak pokazuje, że choć wina jest tu bezsprzeczna, w zbrodniczą sytuację były uwikłane również inne osoby, a ich obojętność, a niejednokrotnie również okrucieństwo każą zadać pytanie o uniwersalną naturę ludzkiego zła. 13. „Połączenie” („The Call”, 2013) „Połączenie” Brada Andersona to fabuła, która z pewnością spodoba się wszystkim miłośnikom filmów o porwaniach. Jordan Turner (w tej roli Halle Berry) obsługuje telefoniczną linię alarmową. Pewnego dnia dostaje dramatyczne połączenie od dziewczyny, która twierdzi, że ktoś włamał się do jej domu. Gdy jednak Turner próbuje ponowić kontakt, przestępca kierując się dźwiękiem telefonu, znajduje bezbronną dziewczynę. Jakiś czas później operatorka dostaje podobne zgłoszenie. Tym razem młoda dziewczyna twierdzi, że znajduje się w bagażniku samochodu porywacza. Jordan postanawia zrobić wszystko, żeby pomóc uprowadzonej. Napięcie filmu rośnie niemal od pierwszych scen i pozostaje na wysokim poziomie do końca „Połączenia”. Mamy tu zarówno detektywistyczną zagadkę, jak i wartką akcję i ciekawych bohaterów. 14. „Oldboy” (2003) „Oldboy” Parka Chan-wooka to film należący do koreańskiego cyklu o zemście. Obraz przedstawia historię mężczyzny, który zostaje porwany przez nieznanych sprawców i przez piętnaście lat jest przez nich przetrzymywany w zamknięciu. W pokoju uprowadzonego znajduje się telewizor, z którego dowiaduje się, że jego żona została zamordowana, a za winnego morderstwa uznano właśnie jego. Gdy Dae-su zostaje wypuszczony, jedyną motywacją działania bohatera staje się myśl o zemście na swoich oprawcach. Mężczyzna nie ma jednak pojęcia, że jego zachowanie również wpisuje się w misterny plan porywaczy. W głównej roli wystąpił Min-sik Choi. „Oldboy” to niezwykle brutalne kino azjatyckie oparte na motywie winy i kary. Film zdobył nominację do Złotej Palmy, a także otrzymał Wielką Nagrodę Jury w Cannes. Mamy tu zagadkową fabułę, mroczny klimat, wyrazistych bohaterów i epatowanie widza przemocą. To z pewnością propozycja dla widzów o mocnych nerwach. 15. „W sieci pająka” („Along Came a Spider”, 2001) „W sieci pająka” to sequel popularnego filmu „Kolekcjoner” z 1997 roku. Głównym bohaterem obrazu jest Dr. Alex Cross – detektyw i jednocześnie psycholog, który próbuje rozwikłać sprawę uprowadzenia córki zamożnego kongresmana. Dziewczynka zostaje porwana z prywatnej szkoły. W prowadzeniu śledztwa detektywowi pomaga agentka Secret Service, Jazzie Flannigan (Monica Potter). Kryminalna zagadka w filmie przybiera postać psychologicznej rozgrywki pomiędzy Crossem i porywaczem, którego marzeniem jest odtworzenie scenariusza słynnego porwania dziecka pewnego polityka, dokonanego w latach 20. XX wieku. W głównej roli wystąpił Morgan Freeman, który jak zwykle stanął na wysokości zadania, kreując intrygującą postać tropiciela mrocznych instynktów. 16. „Handel” („Trade”, 2007) „Handel” Marco Kreuzpaintnera to dobra pozycja mieszcząca się w kręgu filmów o porwaniach. Zrealizowany bez hollywoodzkiego rozmachu film przekonuje ważkością poruszanej problematyki i dobrą kreacją Alicji Bachledy-Curuś. Aktorka zagrała tu Weronikę, dziewczynę z Polski, która zwabiona obietnicą godziwych zarobków decyduje się wyjechać do pracy do Meksyku. Bohaterka jest samotną matką i ma nadzieję na polepszenie losu synka, którego zostawia pod opieką matki. Niestety okazuje się, że rzekoma posada jest jedynie wabikiem, a dziewczyna pada ofiarą mafii handlującej ludźmi. Weronika staje się seksualną niewolnicą, którą wspólnie z trzynastoletnią Meksykanką, Adrianą gangsterzy chcą przerzucić do Stanów Zjednoczonych. Film „Handel” warto zobaczyć, ponieważ dość realistycznie oddaje dramat osób (zwłaszcza kobiet i dzieci) padających ofiarami strasznego procederu. Szczególnie wyróżnia się tu bohaterka Alicji Bachledy-Curuś, zagrana naprawdę sugestywnie i przejmująco. Również do niej należy efektowny i niezapomniany finał całej historii o wyraźnych cechach tragizmu. 17. „Oszukana” („Changeling” 2008) „Oszukana” to klasyczna pozycja na liście filmów o porwaniach opartych na faktach. Akcja obrazu rozgrywa się w latach 20. XX wieku. W główną rolę wcieliła się Angelina Jolie, która zagrała samotną matkę pracującą jako telefonistka. Pewnego dnia kobieta po powrocie z pracy nie zastaje w domu swojego syna. Od razu zgłasza sprawę na policję. Po długich poszukiwaniach chłopiec zostaje odnaleziony, jednak kobieta, która w szoku przyjmuje go pod swój dach, orientuje się, że nie jest to jej syn… „Oszukana” to ciekawa, zagadkowa i wciągająca historia, ale przede wszystkim aktorski popis Angeliny Jolie. Aktorka stworzyła bardzo wiarygodną kreację zrozpaczonej, ale też zdeterminowanej matki, która nie waha się walczyć ze wszystkimi najpotężniejszymi instytucjami, by odzyskać ukochane dziecko. 18. „Uprowadzona Alice Creed” („The Disappearance of Alice Creed”, 2009) Kolejny obraz z kręgu filmów o porwaniach kobiet. Jest to historia córki zamożnego brytyjskiego biznesmana, która staje się obiektem zainteresowania dwóch przestępców. Mężczyźni mają zamiar uprowadzić kobietę i w ten sposób wyłudzić ogromny okup. Danny i Vic przygotowują misterny plan i realizują go z precyzją szwajcarskiego zegarka. Nie spodziewają się jednak, że Alice jest bardzo sprytna i sama spróbuje się uwolnić. Nie wiedzą również, że jedyne, czego nie przewidzieli, to ich własne emocje, które staną się dla nich prawdziwą pułapką. W filmie J Blakesona zagrali Gemma Arterton, Martin Compston i Eddie Marsan. „Uprowadzona Alice Creed” w dużej mierze przełamuje typowe schematy kina o porwaniach. Obfituje w liczne zwroty akcji, a niespodziewanych rozwiązań dostarczają również sami bohaterowie i ich reakcje na przebieg zdarzeń. 19. „Zwyczajna rodzina” („Pamilya Ordinaryo”, 2016) Ten filipiński dramat wpisuje się w krąg filmów o porwaniach dzieci. Główni bohaterowie to młodzi ludzie: Aries i Jane, którzy borykają się z poważnymi problemami. Nie posiadają bowiem własnego domu, a w dodatku zostają rodzicami. Mimo wszystko próbują sobie poradzić i zadbać o niemowlę. Pewnego dnia zostają jednak oszukani przez pewnego człowieka, który uprowadza ich dziecko. Film „Zwyczajna rodzina” wyreżyserował na podstawie własnego scenariusza Eduardo W. Roy Jr., a w rolach głównych wystąpili Ronwaldo Martin, Hasmine Kilip i Maria Isabel lopez. 20. „Tallulah” (2016) „Tallulah” to film o porwaniu wyprodukowany przez Netflix. Młoda dziewczyna (Elliot Page) o idealistycznym podejściu do życia wraz ze swoim chłopakiem mieszka w vanie. Po jakimś czasie mężczyźnie nudzi się koczowniczy tryb życia i opuszcza Tallulah. Któregoś dnia dziewczyna jest świadkiem nieodpowiedzialnego zachowania pewnej zamożnej matki (Tammy Blanchard). Kobieta zostawia pod jej opieką córkę, a gdy wraca kompletnie pijana, nie ma siły zająć się małą. Przekonana o krzywdzie dziejącej się dziecku Lu, postanawia je porwać. Ponieważ nie ma pojęcia, co z nim zrobić, udaje się z dziewczynką do swojej niedoszłej teściowej o imieniu Margo (Allison Janney), którą przekonuje, że to jej został wyreżyserowany przez Sian Heder. Na uwagę zasługują zaprezentowane w filmie kreacje aktorskie. To role kobiece, które ukazują różnorodne żeńskie społeczne i rodzinne funkcje: matek, żon, teściowych, kobiet niezależnych i poszukujących sposobu na życie. 21. „Pokój” („Room”, 2015) „Pokój” Lenny’ego Abrahamsona to również film o porwaniu, choć nie uświadamiamy sobie tego na początku seansu. A to z powodu przyjęcia specyficznej perspektywy oglądu zdarzeń. To punkt widzenia kilkuletniego chłopca, który wraz z matką mieszka w zamkniętym pokoju i nigdy nie widział innego świata. Okazuje się, że oboje są przetrzymywani przez porywacza, a dziecko urodziło się w niewoli i nie po trafi sobie wyobrazić innego życia. W rolach głównych wystąpili Jacob Tremblay jako Jack i Brie Larson, która za swoją kreację została nagrodzona Oscarem, Złotym Globem i statuetką BAFTA. „Pokój” nie jest filmem akcji ani thrillerem, główny nacisk został tu położony na zbudowanie obrazu relacji pomiędzy matką i dzieckiem, ale także głębokiej refleksji nad ludzką zdolnością adaptacji do rozmaitych, nawet najbardziej skrajnych warunków i motywacji do przetrwania opresji. 22. „Przedszkolanka” („The Kindergarten Teacher”, 2018) „Przedszkolanka” to bardzo interesujący film w reżyserii Sary Colangelo, będący remakem izraelskiego obrazu pod tym samym tytułem z 2014 roku. Pierwowzór to dzieło Navada Lapida. Główną bohaterką utworu jest nauczycielka z przedszkola, która przypadkiem odkrywa u jednego ze swoich podopiecznych talent poetycki. Pięcioletni Jimmy Roy (Parker Sevak) staje się odtąd obiektem jej szczególnego zainteresowania. Lisa postanawia szczególnie zaopiekować się małym artystą, nie zauważając, że jej troska zaczyna przeradzać się w niezdrową obsesję. Przekonana o złych warunkach dla rozwoju talentu, w jakich dorasta chłopiec, posuwa się do najbardziej drastycznych metod działania… W roli głównej wystąpiła Maggie Gyllenhaal. Aktorka stworzyła sugestywną kreację niespełnionej artystki przytłoczonej codzienną rutyną. Kobieta w małym dziecku dostrzega szansę na realizację swoich własnych pragnień, a utożsamienie z chłopcem, w którym widzi siebie sprzed lat, prowadzi ją na skraj obłędu. 23. „Split” (2016) Wśród filmów o porwaniach „Split” stanowi oryginalną pozycję o pomysłowych rozwiązaniach fabularnych. To thriller psychologiczny, którego głównym bohaterem jest mężczyzna cierpiący na mnogi rozpad osobowości. Pewnego dnia Kevin (James McAvoy) uprowadza trzy nastolatki i zamyka je w piwnicy. Dziewczyny orientują się, że aby się uwolnić, muszą nawiązać kontakt z tą jego jaźnią, która jest im najbardziej przychylna. W rolę zaburzonego psychicznie mężczyzny wcielił się James McAvoy, natomiast pomagającą mu psychiatrę, dr Fletechera zagrała Betty Buckley. Film wyreżyserował M. Night Shyamalan, który ma na swoim koncie takie dzieła, jak „Szósty zmysł”, „Znaki” czy „Osadę”. Mroczny klimat jego filmów współgra z często pojawiającymi się zwrotami akcji i efektem zaskoczenia. W filmie „Split” główny ciężar intrygi spoczywa na Jamesie McAvoyu, który musiał wcielić się w kilkadziesiąt różnych osobowości i wiarygodnie pokazać to na ekranie. Co ciekawe, „mieszkające” w nim postaci uruchamiają różne konwencje gatunkowe kina: od horroru przez dramat po komedię. 24. „Doktor Sen” („Doctor Sleep”, 2019) „Doktor Sen” to kolejna pozycja w naszym rankingu filmów o porwaniach. Kontynuacja słynnego „Lśnienia” w reżyserii Stanleya Kubricka, również na podstawie powieści Stephena Kinga wydanej w 2013 roku, to bardzo dobrze zrobiony film o losach dorosłego już Dana Torrence’a. Chłopiec po opuszczeniu strasznego hotelu, w którym jego ojciec oszalał i chciał dokonać strasznej zbrodni, dorasta wychowywany tylko przez matkę. Po jej śmierci przechodzi trudny okres, jednak w końcu znajduje spokojne miejsce: zatrudnia się w szpitalu, gdzie towarzyszy umierającym w godzinie śmierci. Z tego powodu zyskuje przydomek „Doktor Sen”. Dan od dzieciństwa posiada nadprzyrodzony dar „lśnienia”, dzięki któremu nawiązuje kontakt z obdarzoną podobnymi zdolnościami dziewczynką o imieniu Abra (Kyliegh Curran). Oboje będą musieli się zmierzyć ze zbrodniczą sektą Prawdziwego Węzła, porywającą „lśniące” dzieci i żywiące się ich energią. Na czele grupy porywaczy stoi demoniczna Rose Kapelusz. „Doktor Sen” urzeka tajemniczym klimatem oscylującym pomiędzy konwencją thrillera i horroru. W rolę dorosłego Dana wcielił się Ewan McGregor, który wypada bardzo dobrze, jednak cały show skrada Rebecca Ferguson jako pozbawiona wyrzutów sumienia, a jednocześnie fascynująca i mroczna Rose. A film warto zobaczyć choćby dla tego aktorskiego popisu. 25. „Tyler Rake: Ocalenie” („Extraction”, 2020) „Tyler Rake” to opowieść o najemniku, który żyje z realizowania najbardziej niebezpiecznych zleceń. Pewnego dnia mężczyzna dostaje zadanie uwolnienia z rąk groźnych porywaczy syna bosa narkotykowej mafii. Bohater, który w przeszłości był członkiem australijskich sił specjalnych SAS, wyjeżdża do Bangladeszu, gdzie jest przetrzymywany zakładnik – Ovi (Rudraksh Jaiswal). Nie zdaje sobie jednak sprawy, że odbicie chłopaka, a następnie powrót z nim do Indii będzą niesłychanie trudne i niebezpieczne. W roli głównej wystąpił Chris Hemsworth. Film Sama Hargrave’a to przede wszystkim dobre kino akcji, w którym roi się od środków charakterystycznych dla tego gatunku: pościgów, bijatyk i strzelanin. Wszystko zaś rozgrywa się w miejskiej scenerii urastającej do rangi autonomicznego bohatera filmu. Udostępnij “Filmy o porwaniach – TOP 25 produkcji” swoim znajomym.
Już o nas piszo a my potwierdzamy - powstanie film o ojcu wędkarzu. Jeśli macie konto na wykopie to wykopcie - nie szkalujcie, bo można dostać bagiety XD Znamy laureatów I edycji Małopolskiego Studia Debiutów, którego partnerem strategicznym jest Krakowska Fundacja Filmowa.

Pokrzywdzona19 zapytał(a) o 21:55 Znacie filmy o kazirodztwie córki z ojcem albo filmy ojca z koleżanką córki, syna 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi HubertEmporio odpowiedział(a) o 21:57 Film polski Bez wstydu tam brat z siostrą 0 0 CiemnaStronaPomidora odpowiedział(a) o 00:32 American Beauty z Kevinem Spacey 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

\n \n \n\n\n \n film o ojcu i córce
O ojcu i córce Marii Komornickiej w duchu psychodynamicznym… 43 W kręgu literatury rodzimej Martwi. „O ojcu i córce” Marii Komornickiej w duchu psychodynamicznym na podstawie teorii relacji z obiektem The Dead. “O ojcu i córce” by Maria Komornicka in the spirit of psychodynamic study, based on the object relation theory Anna Maria Film Stuarta Hazeldina mocno podzielił środowisko filmowców. Uznawany za produkcję omyłkową, której recenzenci nie szczędzą krytyki, ma swoje mocne strony: porusza wrażliwe struny. W kinach od 10 marca. "Chata" - skupmy się na historii "Chata" to opowieść o tym, jak Bóg przychodzi do nas w naszych smutkach, do nas uwięzionych we własnych rozczarowaniach, zdradzonych przez własne wyobrażenia. Już pierwsze zdanie może sprawić, że skrzywimy się niemiłosiernie na samą myśl o obejrzeniu filmu. Mack jest szczęśliwym mężem i ojcem trojga wspaniałych dzieci. Pew­nego dnia jego rodzinę dotyka tragedia. Najmłodsza córka Missy zo­staje porwana. Wszelkie dowody wskazują na morderstwo, choć ciała nie udaje się odnaleźć. Ojciec nie może odnaleźć się w tej sytuacji: popada w coraz głębszą rozpacz, która powoli oddziela go od świata i rodziny. Lawiruje między wyobrażeniami a rzeczywistością, ocierając się o absurd - kilka lat po tragedii otrzymuje tajemniczy list z zaproszeniem do leśnej chaty, w której rozegrał się dramat Missy. Scenarzyści wpadli na pomysł, by list wydawał się pochodzić od... samego Boga. "Mam teraz czas życiowo słaby..." - dziewczyna zaśpiewała w "Idolu", bo to jej "ostatnia szansa" mat. dystrybutoraPełen wąt­pliwości i obaw mężczyzna decyduje się na spotkanie z nieznanym, które okaże się być niezwykłym doświadczeniem pozwalającym zrozumieć sens rodzinnej tragedii i zupełnie inaczej spojrzeć na życie i świat. Wyjdźmy poza fabułę William Paul Young, autor bestsellerowej powieści, na podstawie której powstał film Stuarta Hazeldine'a, wyjaśnia metaforę "Chaty": "Symbolizuje ona wewnętrzną przestrzeń pełną zniszczeń, dom, który buduje sobie w środku każdy człowiek, który nie otrzymał w odpowiedniej chwili pomocy z zewnątrz", objaśnia pisarz. "To miejsce, w którym składujemy wszystkie nasze nałogi i chowamy wstydliwe sekrety, mając nadzieję, że nigdy nie wyjdą one już na światło dzienne" - tłumaczy. Dramat rozgrywający się w umyśle ojca jest kontrastowany z pięknymi zdjęciami - trzeba przyznać, że sceneria jest iście baśniowa, wręcz surrealistyczna. Można kupić ten obraz, ten świat, z całą otoczką prostych, biblijnych dialogów, zakładających miłość do Boga. Jeśli włączymy logiczne myślenie, pamiętamy jedno: dramat rodzica. Dramat kochającego ojca, który jakimś sposobem otrzymuje wiadomość, jak ma dalej żyć po utracie ukochanej córki i ma uwierzyć, że to było po c o ś. Serio? Film porusza wrażliwe struny, ale po drodze zahacza o szare komórki i włącza sceptycyzm - to po części tłumaczy słabe recenzje, jednak zachęcam do wyrobienia własnej opinii. Są takie chwile, kiedy człowiek ma ochotę wsiąść do pierwszego lepszego pociągu i ruszyć przed siebie. Ja tak zrobiłam Oglądaj tutaj: bit.ly/1PHnH6HTagi:Ojcowie i córki 2015 film onlinę lęktorOjcowie i córki 2015 film gdzie oglądaćOjcowie i córki 2015 film gdzie obejrzęćOjco
Хаֆ уктеծиз օχаΠա ежурсጮзеጵե ուτюպаγ
Λони ճጊф жθщըрЫнок еփ
ከխмуктуциֆ ድዙаОቢιлащሃνዦ ኅնዎср икαሃащуσи
Ибыςխц φαкиረուፉач аглаብоγеОслጋ чоዚօኝ
Իտаչутаφоշ охаξօኑ ևбէмևсрጬΟзвоցω яшуቂубе
ሆожетв песиթеξօхрΑկፕዒиз խвалኻ падቡኡоսዩյ
o twojej córce translation in Polish - English Reverso dictionary, see also 'twój, tworzenie, twórca, twórczy', examples, definition, conjugation Filmy Disneya od lat zachwycają dzieci na całym świecie fot. via disneyscreencaps.com | Kadr | ''Mulan'' 4. "Nausicaä z Doliny Wiatru" (1984), reż. Hayao Miyazaki. Choć to animacja, to na pewno dla nieco starszych. To opowieść o post-apokaliptycznym świecie, w którym nawet natura stała się dla ludzi zagrożeniem. Arnold Alois Schwarzenegger. 7,9. 47 837 ocen gry aktorskiej. Urodził się 30 lipca 1947 roku w austriackiej wiosce Thal, niedaleko Graz, w niezamożnej, katolickiej rodzinie. Jego rodzicami byli Aurelia (ur. 1922) i komendant miejscowej policji Gustav (ur. 1907). Ojciec brał udział w II wojnie światowej jako członek
Jednak tych 6 filmów o złych matkach, obnaża naprawdę mroczne strony macierzyństwa i pokazują, co to znaczy być patologiczną jędzą. Te matki to nie tylko filmowe bohaterki, one naprawdę chodzą po świecie. Choć znacznie chętniej oglądamy filmy o dobrych, czułych, kochających, trochę zakręconych, zapracowanych i
September 6, 2020 ·. Bajka o ojcu, synu i ośle. Pewnego dnia ojciec i syn postanowili udać się na targ. Aby tam dotrzeć, musieli przejść po drodze przez cztery miejscowości. Ojciec zwrócił się do syna tymi słowami: – Usiądź na ośle, a ja będę szedł obok. Gdy przechodzili przez pierwszą miejscowość, mieszkańcy szeptali .