Poszerzenie rynku polskiego o rynek zagraniczny umożliwiło polskim przedsiębiorstwom handel z podmiotami zagranicznymi zarówno z Unii Europejskiej, jak również spoza. Dokonywanie transakcji z zagranicznymi podmiotami mimo wystawienia faktury w walucie PLN może się wiązać z tym, że podatnik otrzyma zapłatę w walucie obcej. Sprawdź, jak wygląda rozliczanie różnic kursowych do faktury w PLN opłacanej w innej walucie. Różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy dla transakcji sprzedaży w walucie obcej kurs przeliczeniowy zapłaty i kurs przeliczeniowy dla otrzymanej faktury są różne. W związku z tym, aby wyliczyć różnicę kursową, od kwoty otrzymanej należności przeliczonej według kursu z dnia poprzedzającego wpłatę (jeśli wpływ nastąpił na konto walutowe) lub kursu zastosowanego przez bank trzeba odjąć wartość przeliczonego na walutę polską przychodu wynikającego z faktury. Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli wynik wyżej równania: kwota otrzymanej należności w walucie obcej przeliczona na PLN – wartość przeliczona na walutę polską= wynik: dodatni – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały przychód (kolumna 8 KPiR); ujemny – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały wydatek (kolumna 13 KPiR). Różnice kursowe w KPiR są dokumentowane za pomocą dowodów wewnętrznych. Powstałe różnice kursowe nie zmieniają kwoty przychodu, zatem wielkość sprzedaży w żaden sposób nie ulega skorygowaniu o powstałe różnice, a odrębnie ujmuje się je w KPiR. Przykład 1. Pani Kamila dokonała sprzedaży towaru w kwocie 400 euro (netto). Sprzedaż udokumentowała fakturą VAT, którą wystawiła 28 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy faktury to 4,2679 (z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli 27 stycznia 2020 roku – tabela nr 017/A/NBP/2020). Płatność otrzymała na rachunek walutowy 29 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy płatności to 4,2794 (z dnia poprzedzającego otrzymanie płatności – 28 stycznia 2020 roku – tabela nr 018/A/NBP/2020). Ile wynosi różnica kursowa? Przeliczenie płatności na PLN:400 euro x 4,2794 = 1711,76 zł Przeliczenie faktury sprzedaży na PLN:400 euro x 4,2679 – 1707,16 zł Odjęcie punktu 1 od 21711,76 zł – 1707,16 zł = 4,60 zł W związku z tym, że wartość równania wyszła dodatnia, pani Kamila zobowiązana jest wykazać dodatnią różnicę kursową, tj. pozostały przychód, w formie dowodu wewnętrznego w kolumnie 8 KPiR. Rozliczanie różnic kursowych – otrzymanie płatności w walucie obcej W sytuacji gdy podatnik wystawił fakturę w walucie polskiej, może on przyjąć płatność w walucie krajowej bądź w walucie obcej – przepisy tego nie zabraniają. Natomiast jeśli rzeczywiście płatność zostanie otrzymana w walucie obcej do faktury wystawionej w PLN, to z tego tytułu nie powstaną różnice kursowe. Zgodnie z art. 24c ustawy o PIT, aby powstała różnica kursowa, kwota przychodu należnego powinna być bowiem wyrażona na dokumencie sprzedaży w walucie obcej. Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna między innymi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 maja 2019 roku, w której można przeczytać, że: „(...) Odnosząc się zatem do powstania tzw. różnic kursowych transakcyjnych, wskazać należy, że różnice te powstają wyłącznie w przypadku wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 i mają zastosowanie do ustalania różnic od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych. Skoro zatem z wniosku wynika, że w ramach transakcji (z ukraińską firmą) strony mają ustalić jej wartość w kontrakcie w polskich złotych, udokumentować fakturą także wyrażoną w polskich złotych, jednak płatność zostanie dokonana w euro na rachunek walutowy Spółki, to oznacza, że dla tych transakcji nie powstaną podatkowe różnice kursowe, o których mowa w ww. przepisach, bowiem transakcje zostaną zawarte w walucie polskiej, a nie w walucie obcej”. Podobnie stanowisko określone zostało również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 lipca 2015 roku, IPTPB3/4510-136/15-2/K. Przykład 2. Pan Robert dokonał sprzedaży towarów na kwotę 5000 zł netto. 28 stycznia 2020 roku wystawił fakturę sprzedaży w polskich złotych. Nabywca uregulował zobowiązanie w walucie obcej, przelewając kontrahentowi kwotę 1171,54 euro. W związku z tym, że faktura wystawiona jest w PLN, nie powstaną różnice kursowe, mimo iż otrzymana kwota w euro po przeliczeniu na PLN jest wyższa od tej ujętej w przychodach. Pan Robert powinien natomiast z tego tytułu przeliczyć różnice kursowe od środków własnych. Różnice kursowe nie powstaną, jeśli faktura w PLN opłacona została w innej walucie. Mogą natomiast powstać z tego tytułu różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku. Więcej w temacie różnic kursowych od własnych środków można znaleźć w artykule: Różnice kursowe od środków własnych – warto wiedzieć. Automatyczne rozliczanie różnic kursowych w Funkcja automatycznego wyliczania i księgowania różnic kursowych w systemie pozwala na zaoszczędzenie czasu na ich ręczne wyliczanie oraz uniknięcie błędów z tym związanych, bowiem system na podstawie wprowadzonych danych automatycznie zaciąga prawidłowe kursy przeliczeniowe. Opcja jest dostępna dla użytkowników, którzy prowadzą konto w formie opodatkowania – skala podatkowa. Aby skorzystać z funkcji, należy ją włączyć w ustawieniach konta. W tym celu trzeba przejść do zakładki USTAWIENIA » PODATKI » FUNKCJE KSIĘGOWE i zaznaczyć opcję WYLICZANIE RÓŻNIC KURSOWYCH. Po włączeniu opcji w trakcie wystawiania faktury sprzedaży w walucie obcej schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ » WYSTAW » FAKTURĘ (walutę ustawia się w podzakładce ZAAWANSOWANE) po uzupełnieniu wartości zapłaconej przez nabywcę lub oznaczeniu opcji ZAPŁACONO pojawi się dodatkowa opcja WPŁATA NA RACHUNEK. Kolejno należy wybrać rodzaj rachunku bankowego, na który wpłynęła zapłata – na rachunek walutowy czy w PLN. Na tej podstawie system prawidłowo wyliczy różnicę kursową. Jeśli płatność miała miejsce po wystawieniu faktury, jej rozliczenie odbywa się schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ i wówczas należy zaznaczyć fakturę sprzedaży i skorzystać z opcji ROZLICZ » ROZLICZ PŁATNOŚĆ. W oknie, które się pojawi, należy określić, czy zapłata nastąpiła na rachunek walutowy czy w PLN. Analogicznie system wyliczy na tej podstawie różnicę kursową. Aby zaksięgować różnicę kursową automatycznie, wystarczy przejść do zakładki: START » RÓŻNICE KURSOWE » OD PRZYCHODÓW i zaznaczyć tam automatycznie wyliczoną różnicę kursową, korzystając z opcji WYSTAW DW. Automatycznie wygenerowany dowód wewnętrzny dotyczący różnicy kursowej zostanie ujęty w kolumnie 8 „pozostałe przychody” (jeśli różnica jest dodatnia) lub kolumnie 13 „pozostałe wydatki” (jeśli różnica jest ujemna) w KPiR w zakładce: EWIDENCJE » KPiR. Więcej w temacie funkcji automatycznego rozliczania różnic kursowych w systemie można znaleźć w artykule: Różnice kursowe – automatyczne księgowanie.

W programie Comarch ERP Optima można rozliczyć ze sobą dokumenty wystawione w różnych walutach – przy czym jeden z tych dokumentów musi być wystawiony w PLN (pole Waluta dok.), a drugi w walucie obcej. Dodatkowym wymogiem jest, aby obydwa dokumenty posiadały tą samą walutę rozliczenia (pole Waluta rozl.).

Przepisy ustawy o CIT regulują zasady powstawania podatkowych różnic kursowych w transakcjach walutowych. Jak się jednak okazuje, nie w każdej sytuacji otrzymania należności w walucie obcej powstają podatkowe różnice kursowe, które należy odnieść odpowiednio do przychodów lub do kosztów. Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 tego artykułu. Kiedy dodatnie... Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5; 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 2 ustawy o CIT). ...a kiedy ujemne Ujemne różnice kursowe powstają natomiast, jeżeli wartość: 1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; 3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5; 4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni; 5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 3 ustawy o CIT). Przykład Spółka wystawia swoim zagranicznym kontrahentom faktury opiewające na kwoty wyrażone w euro albo wyrażone w złotych. Zdarza się, że kontrahenci płacą niezgodnie z treścią wystawionej faktury (faktura wystawiona w euro – zapłata w złotych albo faktura wystawiona w złotych – zapłata w euro). Przy tym wpłata następuje na właściwy rachunek bankowy, tj. wpłata w euro (nawet jeżeli jest niezgodna z treścią wystawionej faktury) jest przelewana na rachunek walutowy, natomiast wpłata w złotych (nawet jeżeli jest niezgodna z treścią wystawionej faktury) jest przekazywana na rachunek bankowy prowadzony w złotych. Z kontrahentami tymi nie są zawarte pisemne umowy, z których wynikałaby możliwość zapłaty w innej walucie aniżeli waluta, w której wystawiona jest faktura. Powstaje zatem pytanie, czy w związku z tak otrzymywanymi zapłatami spółka powinna rozpoznać podatkowe różnice kursowe i odnieść je odpowiednio do przychodów i kosztów podatkowych. W sytuacji opisanej przez spółkę nie dochodzi do powstania podatkowych różnic kursowych, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 15a ustawy o CIT. Nie został spełniony warunek, aby zarówno przychód, jak i wpłata należności nastąpiły jednocześnie w walucie obcej. Co na to skarbówka... W stanowiskach organów podatkowych oraz sądów administracyjnych dominuje pogląd, że różnice kursowe uwzględniane w rozliczeniu podatkowym występują jedynie wtedy, gdy zarówno samo zobowiązanie, jak i jego zapłata wyrażone są w walucie obcej. Takie stanowisko przedstawił dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 24 sierpnia 2012 r. (IPTPB3/ 423-173/12-6/IR). W piśmie tym czytamy, że „(...) aby powstały różnice kursowe – w oparciu o przytoczone przepisy prawa – muszą wystąpić łącznie dwa elementy: określenie w fakturze należności w walucie obcej, otrzymanie faktycznej zapłaty w walucie obcej". Podobnie uznał dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 13 lipca 2012 r. (IPPB5/423-284/12-2/IŚ). ...i sądy Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 30 sierpnia 2011 r. (I SA/Wr 726/11), stwierdzając, że różnice kursowe w przypadku kosztów poniesionych w walucie obcej bądź przychodów wyrażonych w walucie obcej powstają wówczas, gdy płatność realizowana jest również w walucie obcej. W ocenie sądu takie różnice między kosztem zarachowanym a faktycznie poniesionym mają wymiar wyłącznie ekonomiczny i nie mają charakteru podatkowego. Reasumując, różnice kursowe powstają wówczas, gdy przychód/należność i wpłata tej należności wyrażone są w walucie obcej. Zatem sytuacje wskazane w przedstawionym przykładzie nie generują podatkowych różnic kursowych, niemniej jednak takie rozliczenia nie pozostają neutralne podatkowo. Przykład 1. FV sprzedaży wyrażona w euro (np. 1000 euro, przychód obliczony wg kursu średniego NBP = 4 zł wynosi 4000 zł); 2. Zapłata w złotych. Jeżeli nabywca wpłacił 4000 złotych, to wówczas sprzedający otrzymał wymaganą należność. Nie powstały zatem żadne różnice kursowe. Podobnie, jeżeli nabywca wpłacił np. 4500 zł albo 3250 zł, to wówczas także nie powstaną podatkowe różnice kursowe, w świetle wcześniej wyrażonych uwag. Będzie miała natomiast miejsce sytuacja, w której sprzedający otrzyma kwotę odpowiednio wyższą lub niższą od wykazanego z tej transakcji przychodu, określonego zgodnie z przepisami ustawy o CIT. W ten sposób, w związku z realizacją tej transakcji, powstanie nadpłata lub niedopłata w rozumieniu ekonomicznym. Otrzymanie kwoty wyższej od przychodu wykazanego z transakcji powinno skutkować rozpoznaniem przychodu z tego tytułu. Z kolei otrzymanie kwoty niższej od przychodu wykazanego z transakcji, powodujące niedopłatę w sensie ekonomicznym, nie będzie skutkowało odniesieniem jej w koszty podatkowe, wobec braku spełnienia przesłanek powstania różnic kursowych. Zaistniała niedopłata w sensie ekonomicznym może zostać wyrównana odpowiednią dopłatą przez kontrahenta. —Anna Kiersnowska-Drzewiecka Zdaniem autorki Anna Kiersnowska-Drzewiecka, doradca podatkowy w ECDDP sp. z Warto ustalić kurs w umowie z kontrahentem Aby uniknąć ewentualnych różnic we wpłatach należności, w przypadku gdy faktura jest wystawiona w walucie obcej, a wpłata następuje odwrotnie – w złotych, strony mogą ustalić i przyjąć w umowie lub np. w uwagach na fakturze odpowiedni kurs przeliczeniowy do dokonywania płatności przez kontrahenta. Właściwe w tym wypadku byłoby wskazanie średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez podatnika (na fakturze należałoby zaznaczyć datę dzienną tego kursu). Takie działanie pozwoliłoby uniknąć sytuacji nadpłaty lub niedopłaty w realizacji transakcji. Z kolei w przypadku wystawienia faktury w złotych, gdy zapłata miałaby następować w walucie obcej, nie ma możliwości wskazania, w momencie wystawiania faktury, kursu, który zabezpieczałby interesy podatnika co do wahań kursów waluty wpływających na obowiązek rozpoznania przychodu przez tego podatnika. W momencie wystawiania faktury nie da się bowiem przewidzieć, kiedy kontrahent ureguluje płatność na rzecz podatnika i kiedy płatność ta zostanie zaksięgowana na rachunku bankowym tego podatnika. Wybór waluty, w jakiej zostanie opłacona transakcja wynikająca z faktury w walucie obcej, należy do dłużnika, art. Kodeksu cywilnego, w wskazuje jeśli w umowie z kontrahentem wyraźnie nie zastrzeżono, że zapłata musi nastąpić w walucie obcej, dłużnik ma prawo, zapłata w złotówkach bez różnic kursowych. Faktura z ceną w Cześć! 🙂 Kiedy już otrzymacie wymarzoną pracę w księgowości to pierwszym zadaniem (po porządkowaniu dokumentów i zapoznaniu się z ich obiegiem) będzie wprowadzanie i rozliczanie wyciągów bankowych. Brzmi łatwo, ale też łatwo o błędy. Czyli od początku… Firma może mieć rachunek bankowy zarówno z złotówkach jak i w innej walucie obcej. Najczęściej rachunki walutowe są w euro czy dolarach, ale to oczywiście nie wyklucza innych walut. Sytuacja jest prosta, gdy faktura jest w złotówkach i płatność też w złotówkach. Nie trzeba nic przeliczać (bo pamiętamy, że księgi są prowadzone w j. polskim i mamy obowiązek przeliczyć inną walutę na złotówki). Ale co w sytuacji gdy faktura jest w euro i płatność w euro? Albo faktura w euro a płatność w złotówkach? Przykład 1: Przedsiębiorstwo X otrzymało fakturę od kontrahenta Y za usługę prawną. Faktura została wystawiona w dniu 12 marca 2018 r. (taka sama jest data wykonania usługi). Kwota netto na fakturze wyniosła 300 zł. Zapłacono za fakturę 15 marca 2018 r. (WB). Zaksięguj fakturę i zapłatę. Dla uproszczenia przyjmujemy ewidencję tylko w układzie rodzajowym. 1- otrzymano fakturę (powstał koszt) w dniu 12 marca 2- zapłacono za fakturę (uregulowano zobowiązanie) w dniu 15 marca To był łatwy przykład, teraz trochę trudniejszy 🙂 Przykład 2: Przedsiębiorstwo X otrzymało fakturę od kontrahenta Y za usługę prawną. Faktura została wystawiona w dniu 12 marca 2018 r. (taka sama jest data wykonania usługi). Kwota netto na fakturze wyniosła 100 $. Zapłacono za fakturę 15 marca 2018 r. (WB) z rachunku bieżącego. Kurs faktycznie zastosowany przez bank wyniósł 3,41. Zaksięguj fakturę i zapłatę. Podpowiedź: Do przeliczenia faktury przyjmuje się średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Do przeliczenia zapłaty przyjmuje się kurs faktycznie zastosowany przez bank, chyba że go nie ma to wtedy średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty z rachunku. Rozwiązanie: Tabela nr A, NBP -> stąd biorę kursy walut 12 marca przypadał w poniedziałek, a więc do przeliczenia faktury bierzemy kurs z dnia 9 marca. Wynosi on 3,4132. 15 marca, zapłata po kursie faktycznym: Mamy fakturę i mamy zapłatę, ale rozrachunki się nie zamknęły. Wynika to z wahań waluty obcej i powstają różnice kursowe dodatnie, które księgujemy na przychodach finansowych. Przykład 3: Przedsiębiorstwo X otrzymało fakturę od kontrahenta Y za usługę prawną. Faktura została wystawiona w dniu 12 marca 2018 r. (taka sama jest data wykonania usługi). Kwota netto na fakturze wyniosła 100 $. Zapłacono za fakturę 15 marca 2018 r. (WB) z rachunku walutowego (dolary). Zaksięguj fakturę i zapłatę. Podpowiedź: Do przeliczenia faktury przyjmuje się średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Do przeliczenia zapłaty przyjmuje się kurs faktycznie zastosowany przez bank, chyba że go nie ma to wtedy średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty z rachunku. Rozwiązanie: Data wystawienia faktury nie uległa zmianie. Bierzemy kurs z dnia 9 marca. Wynosi on 3,4132. 15 marca zapłacono za fakturę, ale tutaj nie mamy już kursu faktycznie zastosowanego przez bank. Musimy przyjąć średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień zapłaty, czyli z dnia 14 marca. Wynosi on 3,4055. Podobnie jak w przykładzie 2 pojawiły się różnice kursowe dodatnie. W razie pytań, piszcie śmiało, głównie na maila, zawsze staram się odpisywać w ramach swoich możliwości. Do usłyszenia niebawem 😉 Nawigacja wpisu

Jesteśmy spółką z o.o. Posiadamy rachunek w euro. Zgromadzone na rachunku walutowym środki sprzedaliśmy bankowi obsługującemu rachunek, który kupił od nas walutę po kursie kupna banku i zaksięgował otrzymaną kwotę na rachunek złotówkowy firmy. Po jakim kursie zaksięgować sprzedaż waluty bankowi i co z różnicami kursowymi?

Z powodu internacjonalizacji obrotu gospodarczego zdarza się, że strony danej umowy postanawiają, że zapłata za wykonanie jakiejś usługi zostanie wyrażona w innej walucie niż polski złoty. W związku z tym, pojawiają się następujące problemy: czy strony mogą przewidzieć obowiązek zapłaty wyrażony w innej walucie niż złoty polski, czy polski sąd może nakazać zapłatę w tej obcej walucie, jakie są charakterystyczne cechy zobowiązań wyrażonych w walucie powyżej przedstawione aspekty, porusza art. 358 kodeksu cywilnego oraz orzecznictwo i doktryna. Przed zmianą przepisów kodeksu cywilnego, która weszła w życie w dniu 24 stycznia 2009 r., co do zasady wszystkie zobowiązania pieniężne na obszarze Polski mogły być wyrażone jedynie w pieniądzu polskim (z zastrzeżeniem istotnych wyjątków wynikających z Prawa dewizowego oraz z zastrzeżeniem możliwości dokonania spłaty w walucie obcej). Obecnie, jeśli chodzi o zobowiązania powstałe po 24 stycznia 2009 r. i istniejące w tej dacie zobowiązania trwałe, istnieje możliwość wyrażania zobowiązań bezpośrednio w walucie obcej. Oznacza to również, że wierzyciel może złożyć pozew, w którym domagać się może uiszczenia zapłaty w obcej walucie, a sąd, w przypadku uznania tych roszczeń za zasadne, powinien zasądzić zapłatę właśnie w walucie obcej, bez przeliczania jej na złote polskie. W przypadku, jeśli powód będzie domagał się zapłaty w obcej walucie, to sąd, jeśli przeliczy kwotę żądania na walutę polską dopuści się naruszenia art. 321 § 1 kodeksu postępowania cywilnego. W kolejnym etapie procedowania, w postępowaniu egzekucyjnym, zgodnie z art. 783 § 1 zd. 2 sąd powinien nadać klauzulę wykonalności orzeczeniu, w którym zasądza należność w walucie obcej, z zobowiązaniem komornika do przeliczenia tej kwoty na walutę polską według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez NBP na dzień wypłaty wierzycielowi danej kwoty (albo sporządzenia planu podziału).Aktualnie, jeśli suma pieniężna zobowiązania jest wyrażona w walucie obcej, to dłużnik nie ma obowiązku spełniania świadczenia w tej walucie. Dłużnik mógłby zwolnić się również z zobowiązania, jeśli spłaciłby swój dług w walucie polskiej, zachowując ekwiwalentność zapłaty po przeliczeniu waluty obcej na złotówki. W takim przypadku wierzyciel nie mógłby sprzeciwić się przyjęciu tak wyliczonej sumie pieniędzy przekazanych w polskiej walucie. Wybór waluty, w której dłużnik spłaci zobowiązanie, należy zatem, co do zasady, do dłużnika. Odmiennie jednak, jeśli strony zastrzegłyby w umowie, że zobowiązanie może być wykonane tylko w walucie obcej, to po stronie dłużnika nie ma możliwości zwolnienia się z tego obowiązku poprzez zapłatę w walucie polskiej (tzw. klauzula efektywnej waluty).Art. 358 § 2 wskazuje na sposób obliczenia należności wynikający z wyrażenia zobowiązania w walucie obcej, w przypadku woli dokonania przeliczenia waluty obcej na walutę polską. Co do zasady, wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowego Banku Polskiego z dnia wymagalności roszczenia. Strony czynności prawnej mogą jednak ustalić inny termin lub inny sposób wyliczania należności, w szczególności mogą wskazać, iż kursem będącym podstawą wyliczenia należności będzie kurs z określonego dnia lub strony samodzielnie określą wartość stosunku waluty obcej do waluty polskiej, bez względu na późniejsze zmiany w relacji kursowej (np. 4 zł : 1 euro). W przypadku jeśli jednak dłużnik nie zapłaci zobowiązania w terminie, to kurs przeliczeniowy można ustalić na dzień dokonania zapłaty przez dłużnika. Wyboru w tym zakresie może dokonać wierzyciel, wskazując z reguły na korzystniejszy dla siebie przelicznik walutowy. Ponadto, zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi zobowiązań pieniężnych, jeśli po stronie dłużnika wystąpi zwłoka z wykonaniem zobowiązania, wierzyciel będzie mógł doliczyć do zobowiązania głównego odsetki w walucie obcej, w której wyrażono adwokat Marcin Moj oraz adwokat Marcin HołówkaFoto dzięki uprzejmości Stuart Miles / wpisu

Spółka, dokonując zapłaty za fakturę wyrażoną w walucie obcej (np. euro) przy użyciu mechanizmu podzielonej płatności, powinna w dyspozycji przeznaczonej do tego rodzaju płatności dokonać dwóch odrębnych wpłat, tj.: przelewu kwoty VAT w PLN (w mechanizmie podzielonej płatności) według kwoty VAT wskazanej w złotówkach na Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Doradcy PodatkowegoDokonujemy transakcji w euro. Z rachunku walutowego dokonujemy płatności za faktury. Rachunek walutowy zasilany jest poprzez przewalutowanie z naszego rachunku w złotówkach. Bank dokonuje przewalutowania po swoim kursie, który podaje w tytule operacji. Przewalutowanie następuje w różnych dniach i po różnych kursach banku. Po zgromadzeniu odpowiednich środków na koncie walutowym dokonujemy zapłaty za faktury w euro. Bank w tytule operacji zamieszcza też kurs waluty. My jednak nie stosujemy tego kursu określonego przez bank do zaksięgowania tej operacji w złotych, tylko przeliczamy zapłatę po średnim kursie NBP z poprzedniego dnia. Później obliczamy różnice kursowe powstałe między datą zaksięgowania, a datą powinniśmy do zaksięgowania zapłaty stosować kurs jaki wskazuje bank?Środki, które gromadzimy na koncie walutowym pochodzą z różnych dni i mają różne kursy przewalutowania, nie potrafimy wskazać ile euro przy zapłacie za fakturę pochodzi z tego dnia a ile z innego. Na koniec roku wyceniamy stan środków w euro po średnim kursie NBP (choć bank określa kurs).Czy popełniamy błąd, że stosujemy średni kurs NPB przy zapłacie? Odpowiedź:W Państwa sytuacji jeżeli w wyniku zapłaty nie dochodzi do faktycznego przewalutowania kwoty zapłaty na złotówki ale bank jedynie wskazuje kurs waluty po jakim takie przewalutowanie mogłoby nastąpić to przy rozliczaniu różnic kursowych należałoby uwzględnić kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten zakresie różnic kursowych od środków zgromadzonych na rachunku bankowym w przedstawionym stanie faktycznym rachunek walutowy zasilany jest poprzez przewalutowanie z Państwa rachunku w złotych i bank dokonuje przewalutowania po swoim kursie, który podaje w tytule operacji to przy ustalaniu różnic kursowych od własnych środków zgromadzonych na rachunku bankowym jako faktyczny kurs z dnia wpływu należy uwzględniać właśnie te ustalania różnic kursowych dla celów rozliczenia z podatku dochodowego od osób fizycznych reguluje art. 24c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – dalej powyższym przepisie usystematyzowano również rodzaje różnic kursowych jakie mogą wystąpić. Różnice kursowe liczy się więc przy rozliczaniu wyrażonych w walutach obcych uzyskanych przychodów, ponoszonych kosztów jak też od własnych środków zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz przy rozliczaniu zaciągniętych kredytów i Państwa sytuacji należałoby przede wszystkim ustalić o jakie różnice Państwo przypadku rozliczenia transakcji zakupu wyrażonej w walucie obcej mogą wystąpić różnice kursowe, które są liczone po przeliczeniu na złote według kursu średniego z dnia poniesienia ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski oraz tego kosztu w dniu zapłaty przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten Państwa przypadku przy rozliczeniu różnic kursowych od transakcji zakupu należy więc uwzględnić kurs średni z dnia poniesienia kosztu ogłaszany przez NBP oraz w pierwszej kolejności faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wyroku z dnia 3 lutego 2011 r., II FSK 1682/09 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "użyte w art. 15a ust. 4 (odpowiednik art. 24c określenie "faktycznie zastosowany kurs waluty" oznacza taki kurs po jakim podatnik rzeczywiście sprzedał lub nabył walutę. W przypadku operacji dokonywanych za pośrednictwem rachunku walutowego nie można zatem przyjąć, że faktycznie zastosowanym kursem waluty jest kurs ogłaszany przez bank, w którym podatnik ma swój rachunek. Nie dochodzi bowiem wówczas w rzeczywistości do zastosowania jakiegokolwiek kursu wymiany. W efekcie powinien być zastosowany średni kurs administracyjny wyjaśnia, iż cechy "faktycznego zastosowania" kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie; można tu jedynie mówić o zastosowaniu kursu do potencjalnej oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, a więc o potencjalnym zastosowaniu danego kursu, ale nie o jego zastosowaniu rzeczywistym, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej ślad za powyższym rozstrzygnięciem podobne stanowisko zajmują obecnie Wojewódzkie Sądy Administracyjne (WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 28 lipca 2015 r., SA/Rz 537/15).Wracając do Państwa sytuacji jeżeli w wyniku zapłaty nie dochodzi do faktycznego przewalutowania kwoty zapłaty na złote ale bank jedynie wskazuje kurs waluty po jakim takie przewalutowanie mogłoby nastąpić to przy rozliczaniu różnic kursowych należałoby uwzględnić kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten jest tutaj istotne po jakim kursie te waluty wpływają na Państwa rodzajem różnic kursowych są różnice od własnych środków zgromadzonych na rachunkach obliczaniu tego rodzaju różnic kursowych konieczne jest porównanie faktycznie zastosowanych kursów walut z dnia wpływu środków i z dnia ich w przedstawionym stanie faktycznym rachunek walutowy zasilany jest poprzez przewalutowanie z Państwa rachunku w złotych i bank dokonuje przewalutowania po swoim kursie, który podaje w tyt. operacji to przy ustalaniu różnic kursowych od własnych środków zgromadzonych na rachunku bankowym jako faktyczny kurs z dnia wpływu należy uwzględniać właśnie te kursy z dnia wypływu waluty będą natomiast kursy średnie ogłaszane przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten Kowalski, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy PodatkowegoOdpowiedzi udzielono r.

pobraniem przez bank prowizji z rachunku walutowego w kwocie 1,16 euro. (1,16 euro x 4,4578 zł/euro) - (1,16 euro x 4,3706 zł/euro) = 5,17 zł - 5,07 zł = 0,10 zł (ujemna różnica kursowa - koszt podatkowy). Na dzień 1 sierpnia 2016 r. na rachunku walutowym spółki znajdowało się 1.240,12 euro, na które składały się: -.

Strona głównaPrawoPrawo administracyjne404Strona nie istniejePrzepraszamy! Podana strona nie istnieje lub zmieniła lokalizację w zasobach artykuły

środa, 15 listopada 2023 r. Wynagrodzenia pracownicze wypłacane w walucie obcej. ZAKLADAMYFIRME.PL. Podatkowe rozliczenie transakcji prowadzonych w walucie obcej - Dodatek nr 14 do Przeglądu Podatku Dochodowego nr 18 (450) z dnia 20.09.2017. Spółka z o.o. wypłaca pracownikowi wynagrodzenie w walucie obcej. Lista płac jest sporządzana

^{Wpłata PLN na konto w euro za fv wystawioną w PLN, czy kontrahent powinien dopłacić różnicę kursową wywołaną przewalutowaniem? Dorota Z. / / 2017-11-24 09:44 Witam serdecznie, od pewnego czasu na fakturach wystawianych w naszej firmie są podane dwa numery konta: dla wpłat w PLN i dla wpłat w EUR. Klienci często mylą się i za faktury wystawiane w PLN wpłacają pieniądze (złotówki) na konto EUR. Bank wpłaty przelicza po obowiązującym w danym dniu kursie i na naszym koncie w EUR pojawia się wpłata w EUR. Po jakim kursie powinnam rozliczyć wpłatę ? Bankowym czy NBP ? Czy niedopłatę (w przypadku przeliczenia po kursie NBP), która powstaje (w zasadzie z winy klienta, który wpłacił kwotę w zł na niewłaściwy numer konta) w związku z przewalutowaniem, klient powinien nam dopłacić ? Czy musimy pogodzić się ze stratą ? Pozdrawiam, Dorota Z. -- Wyświetlaj: Re: Wpłata PLN na konto w euro za fv wystawioną w PLN, czy kontrahent... Księgowa436 / / 2017-12-08 09:35 Podłączam się pod pytanie. Re: Wpłata PLN na konto w euro za fv wystawioną w PLN, czy kontrahent... Księgowa007 / / 2017-12-08 09:34 Również podłączam się pod pytanie. PODOBNE ARTYKUŁY Z jaką kartą za granicę? Jak zrobić przelew w euro? Bezpłatne wypłaty z bankomatów za granicą... Nie będzie pomocy państwa dla... Biała lista podatników VAT od września...} 2) jedno z nich (należność lub zobowiązanie) - w walucie polskiej, natomiast drugie (należność lub zobowiązanie) - w walucie obcej, 3) w dwóch różnych walutach obcych. Jeżeli kompensata dotyczy należności i zobowiązań w walutach obcych, to przy ich rozliczaniu należy uwzględnić art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Z punktu widzenia problemu waluty zobowiązania, w szczególności zobowiązania umownego, podstawowe znaczenie ma art. 358 kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią art. 358 § 1 Kodeksu cywilnego: „Jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej”.Natomiast § 2, wskazuje, że: „Wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonana”. W związku z przedstawioną regulacją, nasuwają się następujące praktyczne nie ma wątpliwości, co do możliwości wyrażania zobowiązania w walucie obcej. Zobacz: Czy podwykonawca może żądać zapłaty od inwestora? Cena w umowie sprzedaży może zostać wyrażona w walucie polskiej, ale równie dobrze może zostać określona w walucie obcej, np. w euro bądź USD. Zobowiązanie w walucie – zapłata w złotówkach Ustawodawca przyjął szczególną regułę interpretacyjną, zgodnie z którą, jeżeli zobowiązanie opiewa na walutę obcą, to o ile co innego nie wynika z jego treści (np. z treści umowy sprzedaży), dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej. Stwierdzenie to ma doniosłe praktyczne konsekwencje. Wskazana reguła jest dość nieintuicyjna i może prowadzić do rezultatów, nie do końca zgodnych z zamiarem stron. Z czego to wynika? Trudno zaprzeczyć twierdzeniu, że jeżeli strony określają świadczenie w walucie obcej, to ich celem jest uzyskanie zapłaty właśnie w tej walucie. W związku z tym trzeba stwierdzić, iż wskazany na wstępie przepis (§ 1), wyraża regułę przeciwną do tej, jaka – w typowych sytuacjach – zgodna jest z zamiarem stron umowy. Dlatego może się okazać, że ze względu na zastosowanie art. 358 § 1 interes wierzyciela nie zostanie zaspokojony – otrzyma on świadczenie inne niż to, którego można uniknąć takiej sytuacji?W tym celu należy wyraźnie zastrzec w umowie obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej. Oznacza to, że strony powinny wyraźne wskazać, że wyłączają możliwość spełnienia świadczenia w walucie polskiej (tzw. efektywne zastrzeżenie waluty obcej). Prawo a nie obowiązek Treść art. 358 § 1 wskazuje, że co do zasady (jeżeli co innego nie wynika z treści zobowiązania), dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej. Jest to jego możliwość a nie obowiązek. Oznacza to, że jeżeli świadczenie pieniężne zostało wyrażone w walucie obcej, to co do zasady, wierzyciel nie może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej. Dotyczy to także sytuacji, kiedy dłużnik popadnie w zwłokę (tj. z własnej winy nie spełni w terminie świadczenia). Pozornie mogło by się wydawać, że z treści art. 358 § 2 zd. 2 wynika, iż w sytuacji zwłoki dłużnika, wierzyciel domagać się zapłaty w walucie polskiej. Taka interpretacja tego przepisu byłaby błędna. Oznacza to, że również w przypadku zwłoki, dłużnik może spełnić świadczenie według własnego wyboru, albo w walucie obcej albo w walucie polskiej. Natomiast, jeżeli dłużnik będący w zwłoce będzie chciał dokonać zapłaty w walucie polskiej, to wierzyciel będzie mógł wybrać odpowiedni dla siebie można wypłacić wynagrodzenie w walucie obcejMówiąc inaczej, wierzyciel będzie mógł zdecydować, czy waluta obca ma być przeliczana według kursu z dnia wymagalności (dzień następujący po upływie terminu zapłaty) roszczenia czy z dnia rzeczywistej zapłaty. Strony umowy sprzedaży zastrzegły, że cena (100 euro) zostanie zapłacona do 10 stycznia (termin spełnienia świadczenia). Strony nie zastrzegły wyraźne w umowie, że zapłata powinna być dokonana w euro. W takiej sytuacji kupujący może dokonać zapłaty w euro albo w walucie polskiej (według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia wymagalności, tj. 11 stycznia).Sprzedawca nie może żądać zapłaty w walucie polskiej. Natomiast, jeżeli kupujący popadnie w zwłokę (tzn. z własnej winy nie dokona zapłaty do 10 stycznia włącznie), i będzie chciał dokonać zapłaty w walucie polskiej, to sprzedawca będzie mógł określić, według jakiego kursu ma nastąpić przeliczenie euro na złotówki-czy według kursu z dnia wymagalności świadczenia,- czy według kursu z dnia rzeczywistego spełnienia świadczenia. Jaki kurs waluty?Należy wskazać, że zgodnie z art. 358 § 2 kurs, po jakim ma nastąpić przeliczenie waluty obcej na polską, został odniesiony do kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (z dnia wymagalności świadczenia, bądź z dnia rzeczywistego dokonania zapłaty). Strony mogą w umowie inaczej określić ten przelicznik. Z punktu widzenia wierzyciela, ważne jest to, że w typowych sytuacjach, przeliczenie waluty obcej na złotówki, według kursu średniego NBP, nie pozwoli mu na zakup waluty obcej w ilości wynikającej z treści zobowiązania. Wynika to z faktu, że średni kurs walut ogłaszany przez NBP zwykle odbiega nieco od kursu rzeczywistej wymiany na rynku. Dlatego w interesie wierzyciela jest zastrzeżenie w umowie efektywnej zapłaty w walucie obcej albo przynajmniej wskazanie innego (niż średni kurs NBP) podkreślić, że nawet efektywne zastrzeżenie waluty obcej, może być niewystarczającym środkiem ochrony wierzyciela. Będzie tak w sytuacji, kiedy w wyniku egzekucji bądź upadłości dłużnika, wierzyciel otrzyma zapłatę w walucie określić cenę w umowie sprzedażyW tym przypadku, jeżeli wierzyciel poniesie z tego powodu szkodę, to będzie mógł dochodzić jej naprawienia. Wysokość potencjalnego odszkodowania, obejmować będzie przede wszystkim koszty nabycia waluty, w jakiej dłużnik miał spełnić świadczenie.

Przedsiębiorca zakupił 100 euro przy kursie walut równym 2,0. W następnym miesiącu uregulował zobowiązanie warte 100 euro, przy czym kurs walut był wtedy równy 1,8. W związku z tym po przeliczeniu wartość wpływu do firmy przedsiębiorcy wyniosła 200 zł, natomiast wypływ był równy 180 zł.

Jedną z metod na uzyskanie waluty obcej jest jej zakup w kantorze – warto jednak pamiętać, że takie nabycie firmowych pieniędzy w walucie obcej może wiązać się z powstaniem różnic kursowych od środków własnych. Jakie różnice kursowe generuje zakup waluty w kantorze? Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podatnicy powinni prowadzić ewidencje (księgę przychodów i rozchodów, ewidencję przychodów etc.) w polskich złotych. Dlatego też obrót walutą w ramach przedsiębiorstwa będzie „przeliczany” na złotówki. Nabywając walutę w kantorze jej wartość na złotówki należy przeliczyć według kursu faktycznie zastosowanego. Najczęściej jest to standardowy kurs kantorowy z dnia zakupu, ale może się też zdarzyć, że będzie to niższy, wynegocjowany przez przedsiębiorcę kurs. Samo nabycie waluty nie generuje jeszcze różnic kursowych. Dopiero rozchód waluty – zapłata za zobowiązanie, sprzedaż (za złotówki lub inną walutę obcą) do banku lub kantoru spowoduje powstanie różnicy. Rozchód będzie przeliczany po innym kursie niż zakup – najczęściej: Po kursie faktycznie zastosowanym, lub (w przypadku jego braku) Po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień transakcji. Zakup waluty w kantorze – wyliczenie różnic Różnice kursowe od środków własnych mogą stanowić przychód lub koszt podatkowy – w zależności od tego, który z kursów walut będzie wyższy. Zatem: Różnica ujemna, koszt podatkowy – gdy wpływ (zakup) był po kursie wyższym, niż wypływ Różnica dodatnia, przychód podatkowy – gdy wpływ (zakup) był po kursie niższym, niż wypływ. Różnicę kursową od środków własnych kupionych w kantorze wyliczymy zatem według wzoru: RK = W*KS – W*KZ, gdzie: RK – różnica kursowa W – ilość waluty KS – kurs sprzedaży KZ – kurs zakupu. Przykład. Przedsiębiorca zdecydował się na zakup waluty w kantorze. Nabył 400 euro po kursie 2,0. Środki wpłacił następnie na konto walutowe w euro – nie powstały tu różnice kursowe. Następnie przedsiębiorca zdecydował się przelać 400 euro na konto złotówkowe – czyli sprzedał walutę bankowi. Bank zastosował kurs sprzedaży 4,0. Zatem: RK = 400 euro * 4,0 – 400 euro * 2,0 RK = 1600 – 800 RK = 800 zł Różnica kursowa (dodatnia) wynosi 800 zł. Będzie ona stanowiła przychód podatkowy. Zapłata z przychodów po różnych kursach? Sprawdź, jak stosować metody FIFO i LIFO! UWAGAZachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress oraz Disqus. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane wyłącznie w celu opublikowania komentarza na blogu. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. Dane w systemie Disqus zapisują się na podstawie Twojej umowy zawartej z firmą Disqus. O szczegółach przetwarzania danych przez Disqus dowiesz się ze strony. Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią

W innym przypadku zapłata w EUR nastąpiła na rachunek walutowy w USD, wtedy kwotę wprowadza się w EUR, w walucie systemowej w USD, a na zakładce dodatkowe przeliczenie następuje po kursie USD. Płatność w euro Zobowiązanie w walucie Zobowiązanie w walucie przeliczone po kursie Zapłata na rachunek w PLN Strona 49 z 59

Wynagrodzenie za pracę to jedno z podstawowych praw pracownika. Podstawowe zasady jego wypłacania określa Kodeks pracy, w kwestii waluty w której będzie ono wypłacane, należy zajrzeć do Kodeksu cywilnego. Zgodnie z Kodeksem pracy wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Wynagrodzenie pracownika określa umowa o pracę bądź inny akt, na podstawie którego stosunek pracy powstaje. Dokładne określenie zasad wynagradzania pracownika wraz ze wskazaniem wszystkich jego składników obowiązuje również przy nawiązaniu stosunku pracy na innej niż umowa o pracę podstawie. Wynagrodzenie za pracę powinno odpowiadać rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom pracownika do jej wykonywania. Powinno też odpowiadać wielkości i jakości wykonywanej stosunku pracy mogą dowolnie kształtować wysokość wynagrodzenia, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie może być ono niższe od najniższego przewidzianego na zajmowanym przez pracownika stanowisku, a gdy tego rodzaju uregulowań nie ma u danego pracodawcy, nie może być, w przypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu, niższe od minimalnego wynagrodzenia ustalonego na dany rok powyższymi regułami wypłacania wynagrodzenia Kodeks pracy nie zawiera przepisu nakazującego wypłacać wynagrodzenie w walucie polskiej. Niemniej jednak, do kwietnia zeszłego roku było to nie możliwe. Wtedy to miała miejsce nowelizacja Kodeksu cywilnego, który możemy odpowiednio stosować w Kodeksie pracy. Ustawodawca w zeszłym roku zrezygnował z określonej w tym Kodeksie zasady walutowości, zgodnie z którą wszelkie zobowiązania pieniężne (w tym także wynagrodzenie za pracę) na terenie Rzeczypospolitej musiały odbywać się w walucie polskiej. Obecnie możliwe jest wprowadzanie do obrotu gospodarczego praktycznie każdej waluty Wynagrodzenie zasadniczePowstaje jednak pytanie, czy dla obu stron stosunku pracy – pracodawcy i pracownika – będzie to korzystne. Jeżeli większość kontrahentów pracodawcy to kontrahenci zagraniczni, a główną walutą z jakiej korzysta jest euro, wtedy na pewno wypłacanie pracownikom pensji w tej walucie będzie dla niego wygodniejsze. W przypadku pracowników, należy pamiętać, że przeliczenie złotówek na euro musi nastąpić w dniu wymagalności świadczenia, czyli w dniu w którym powinna zostać wypłacona pensja. Wydaje się prawdopodobne, że pracownicy z kolei będą mogli w niektórych wypadkach zarobić na wahaniach także: Czy można wypłacić wynagrodzenie w obcej walucie? Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2022

To oznacza, że różnice "przypadające" na kwotę VAT nie są podatkowymi różnicami kursowymi. W związku z tym różnice te są obojętne podatkowo. Podatnicy ustalają zatem podatkowe różnice tylko od kwoty netto zobowiązania. Tak też uważają organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej

Zgodnie z polskim prawem możliwe jest wystawianie faktur w walcuje obcej między polskimi podmiotami . Ustawa nakazuje jednak wyszczególnienie wartości VAT w PLN na dokumencie. W celu uniknięcia różnic kursowych, wielu kontrahentów wymaga zapłaty naliczonego VAT w PLN oraz kwoty netto w walucie dokumentu. W związku z takim wymaganiem często pojawia się pytanie – w jaki sposób zaksięgować w SAP dokument w dwóch walutach? Niestety taka możliwość nie istnieje – możliwe jest księgowanie dokumentu tylko w jednej walucie dokumentu. Istnieje natomiast możliwość płatności jednego dokumentu w innej walucie niż waluta dokumentu i tak opcja zostanie poniżej przedstawiona. Dokument zawsze zaksięgowany będzie w jednej walucie, natomiast SAP umożliwia wprowadzenie alternatywnej waluty płatności dla pozycji dostawcy lub odbiorcy. Mając włączoną tą funkcjonalność możliwe jest podzielenie pozycji dostawcy na 2 pozycje – kwotę netto i kwotę VAT tak, aby w pozycji VAT podać alternatywną kwotę płatności. System zaksięguje takie dokument z dwoma pozycjami dostawcy. Funkcjonalność składa się z kilku kroków aktywacyjnych, które zostały opisane poniżej. Najpierw należy włączyć pola ‘Waluta płatności’ oraz ‘Kwota w walucie płatności’ w konfiguracji grupy statusów pól – w części ‘Obrót płatniczy’. IMG Rachunkowość finansowa (nowa) –> Ustawienia podstawowe Rachunkowości finansowej (nowej) –> Księgi –> Pola Transakcja OBC4 – Definiowanie wariantów statusów pola Następnie należy się upewnić czy w ustawieniach kodów księgowania te same pola nie są zaznaczone jako ‘Ukrywanie’. Jeżeli tak, to należy je ustawić przynajmniej jako wpis opcjonalny. Ustawienia kodów księgowania można ustawić w konfiguracji znajdującej się pod ścieżką: IMG Rachunkowość finansowa (nowa) –> Ustawienia podstawowe Rachunkowości finansowej (nowej) –> Księgi –> Pola Transakcja OB41 – Definiowanie kodu księgowania Kolejnym krokiem jest umożliwienie podziału dokumentu na kilka pozycji tak, aby faktury nie musiały być wprowadzane za pomocą transakcji FB01. Podział dokumentu aktywowany jest na poziomie jednostki gospodarczej. IMG Rachunkowość finansowa (nowa) –> Ustawienia podstawowe Rachunkowości finansowej (nowej) –> Globalne parametry dla jednostki gospodarczej Transakcja OBY6 – Sprawdzenie i uzupełnienie parametrów globalnych W ustawieniach należy włączyć opcję ‘Umożliwienie podziału kwoty’ Funkcja ta aktywuje nową zakładkę ‘Podział kwoty’ w transakcjach typu ENJOY (takich jak FB60, MIRO itd.): Od tego momentu można dzielić dokument na kilka linii. Przykład z księgowaniem dokumentu poprzez FB60, gdzie kwota faktury wynosi 1230 EUR, z czego 230 EUR to kwota VAT. W zakładce ‘Podział kwoty’ wartości mogą zostać podzielone na 2 części: kwotę netto i VAT: W podziale kwoty wprowadzane są tylko kwoty w walucie dokumentu. W celu zmiany wartości w walucie płatności, należy dokument zasymulować i w klikać się pozycję dostawcy z kwotą VAT: W wybranej pozycji należy wprowadzić walutę płatności oraz kwotę w walucie płatności. Oba pola również można wypełnić podczas zmiany zaksięgowanego dokumentu (poprzez transakcję FB02). W przypadku transakcji MIRO, czyli faktur w odniesieniu do zamówień, system nie pozwala na zmianę pozycji w symulacji dokumentu. W takim dokumencie można jedynie podzielić kwoty, natomiast same wartości płatności, należy wprowadzić poprzez zmianę zaksięgowanego dokumentu. Co ważne, jeżeli zapomniano podzielić płatności w momencie księgowania, to nie da się już podzielić pozycji w inny sposób niż storno dokumentu i ponownie zaksięgowanie. W programie płatności, system tworzy dwie osobne płatności – jedną dla kwoty netto a drugą na kwotę VAT: W powyżej podany sposób można podzielić kwoty płatności dla kontrahenta w celu płatności kwoty VAT w PLN.

W zasadzie pierwszym zagadnieniem, które budzi wątpliwości na gruncie spraw kredytów waloryzowanych do waluty obcej, jest jednorodzajowość świadczeń. W przypadku wypłaty kredytu w PLN oraz jego spłaty wyłącznie w PLN, problem nie występuje. Trzeba mieć jednak na uwadze, że od 26 sierpnia 2011 r.

Odpowiedź: faktura może zawierać kwoty wyrażone zarówno w euro, jak w zł (w przypadku VAT jest to obowiązek), jednak aby mówić o różnicach kursowych, przychód powinien być wyraźnie wyrażony w walucie obcej. W omawianym przypadku kwota "do zapłaty" powinna być w fakturze wyrażona w powstania różnic kursowych jest, aby zarówno należność, jak i zapłata były wyrażona w zł; w innym przypadku dochodzi do powstania nadpłaty lub zapłaty w zł na konto walutowe spowodowało zapewne, iż bank dokonał przewalutowania otrzymanej wpłaty na euro - a w takim przypadku należy zaksięgować zarówno zapłatę należności (w zł), jak i zakup euro od banku. Uzasadnienie: ustawy o podatkach dochodowych posługują się określeniem "przychody w walutach obcych" oraz "przychód należny wyrażony w walucie obcej". Podobnie art. 30 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) mówi o składnikach aktywów i operacjach gospodarczych "wyrażonych w walutach obcych". Jeżeli kwota "do zapłaty" zawarta w fakturze została wyrażona w walucie obcej, można moim zdaniem uznać, iż mamy do czynienia z przychodem wyrażonym w walucie obcej - a zatem przy rozliczaniu zapłaty powstaną różnice kursowe. Fakt, iż faktura jest "dwuwalutowa" - zawiera wyliczenie poszczególnych składników w zł - nie powoduje, iż nie mamy do czynienia z należnością (przychodem) wyrażonym w walucie. Szczegółowe zasady wystawiania faktur i dane, które powinny zawierać, określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), które w § 5 ust. 7 stanowi, że kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty na fakturze mogą zatem (a w przypadku VAT nawet muszą) być wyrażone w dwu walutach: euro i zł. Decydująca powinna tu być umowa między podmiotami, która określa, w jakiej walucie dokonywana jest może budzić natomiast fakt, iż kwota w walucie jest zawarta w fakturze jedynie "w notatce". Podatnik naraża się w takim przypadku na ryzyko, iż faktura zostanie uznana za wystawioną w zł - a w takim przypadku przy otrzymaniu zapłaty nie powstaną różnice kursowe, lecz wystąpi nadpłata lub sposób wystawienia faktury spowodował zapewne, iż tak samo uznał jeden z kontrahentów, dokonując zapłaty w zł. W tym przypadku nie ma mowy o powstaniu różnic kursowych. Jeśli otrzymana kwota różni się od kwoty należności wynikającej z faktury, różnica stanowi nadpłatę lub niedopłatę. Aby uniknąć ryzyka i wątpliwości, należy wyraźnie określić w fakturze, iż kwota "do zapłaty" to kwota w od kontrahenta płatności w zł na konto walutowe spowodowało zapewne "przewalutowanie" tej kwoty przez bank - a zatem odkupienie złotówek i sprzedaż euro. W takim przypadku zapłatę za należność należy zaksięgować w kwocie wynikające z przelewu kontrahenta, zaś jako drugą operację zaksięgować zakup euro od banku (po faktycznie zastosowanym przez bank kursie).

Dobrym rozwiązaniem będzie, gdy otworzysz u nas darmowe konto w euro, podłączysz je do swojej karty Visy Zbliżeniowej i dopiero wtedy zapłacisz kartą w euro. Dzięki temu system automatycznie rozliczy tę transakcję z konta w euro i nie będzie prowizji oraz nie będzie przewalutowania. Przed transakcja upewnij się, że na koncie w

Spółka z rozważa zaciągnięcie pożyczki w euro od swojego udziałowca. Pieniądze pozyskane z pożyczki ma zamiar przeznaczyć na zakup udziałów w innej spółce. Zgodnie ze wstępnie ustaloną treścią umowy pożyczki, od kwoty głównej będą naliczane odsetki. Mają być one kalkulowane w systemie dziennym i podlegać rocznej kapitalizacji, tzn. kwota naliczonych odsetek corocznie ma zwiększać wartość kwoty głównej pożyczki. Firma podkreśliła, że odsetki mają być spłacone w momencie upływu terminu spłaty pożyczki. Pożyczka ma zostać wypłacona w euro, przy czym część pożyczki zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek bankowy sprzedającego udziały, a pozostała część na rachunek bankowy spółki-wnioskodawcy prowadzony w walucie. Strony zamierzają dopuścić w umowie pożyczki możliwość spłaty pożyczki w euro lub złotych. Spółka zauważyła, że gdy spłaci pożyczkę w złotych, to będzie miał zastosowanie kurs walutowy ustalony pomiędzy nią a pożyczkodawcą. Kurs faktycznie zastosowany nie będzie odbiegał o więcej niż 5 proc. od wartości kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty pożyczki. Spółka zapytała, czy zgodnie z art. 15a ustawy o CIT będzie uprawniona do zaliczenia do przychodów/kosztów podatkowych różnic kursowych skalkulowanych jako różnica pomiędzy wartością pożyczki z dnia jej otrzymania i z dnia jej spłaty. Sama uważała, że przedstawiona przez nią sytuacja dotyczy różnic kursowych uregulowanych w art. 15a ustawy o CIT, niezależnie od tego, czy spłata pożyczki nastąpi w euro czy w złotych. Tłumaczyła, że pożyczka ma być udzielona w euro i w tej samej walucie ma nastąpić jej wypłata. Nie zmienia tego fakt, że spłata może nastąpić w złotych, gdyż będzie równowartością waluty według umówionego kursu. Na dzień spłaty pożyczki zobowiązanie spółki nadal będzie wyrażone w euro. Fiskus odpowiedział, że za różnice kursowe dla celów podatkowych nie mogą być uznane różnice wynikające z kursów walut, jeśli zobowiązanie lub należność pożyczkowa wyrażone są w walucie obcej, a sama zapłata następuje w złotych. Tak samo jest w odwrotnej sytuacji, gdy zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotych, a zapłata następuje w walucie obcej. W ocenie urzędników podatkowe różnice kursowe mogą powstać wyłącznie wtedy, gdy płatności związane z daną transakcją są realizowane w walutach obcych. WSA w Rzeszowie potwierdził stanowisko niekorzystne dla spółki. Również jego zdaniem podatkowe różnice kursowe nie powstaną, gdy zobowiązanie powstało w euro, a jego spłata nastąpiła w złotych według umówionego kursu. Nawet przy założeniu, że nie będzie on odbiegał o więcej niż 5 proc. od średniego kursu NBP. WSA podkreślił, że w takiej sytuacji nie dochodzi do spełnienia ustawowych przesłanek powstania podatkowych różnic kursowych. W efekcie możliwe jest oczywiście powstanie różnic kursowych. Jednak w sprawie chodzi o różnice kursowe zdefiniowane w ustawie o CIT, a nie różnice kursowe w znaczeniu potocznym. Sąd przypomniał, że pożyczka jest neutralna podatkowo i wszystko, co się wiąże z jej spłatą – z wyjątkami określonymi w ustawie (skapitalizowane odsetki, różnice kursowe) – nie będzie przychodem ani kosztem jego uzyskania. Wyjątki te należy interpretować ściśle. A dla powstania podatkowych różnic kursowych konieczne jest powstanie i realizacja zobowiązania w walucie obcej. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 lipca 2015 r. (I SA/Rz 537/15). —oprac. Aleksandra Tarka Magdalena Zamoyska, doradca podatkowy i starszy menedżer w MDDP Pożyczkobiorcy, którzy zaciągnęli pożyczkę w walucie obcej, ale spłacają ją w złotych, nie powinni rozpoznawać różnic kursowych dla celów podatkowych. Jeżeli spółka otrzymała pożyczkę w euro przy kursie 4,5, to spłacając tę pożyczkę w euro przy kursie na poziomie ok. 4 zł, powinna rozpoznać dodatnie różnice kursowe będące jej przychodem podatkowym. Jeżeli jednak taką pożyczkę spłaciłaby w złotych, przeliczając jej kwotę zgodnie z obowiązującym kursem euro, to nie byłaby zobowiązana do wykazania dodatnich różnic kursowych. Odwrotna sytuacja miałaby miejsce przy rosnących kursach walut. Jeżeli wartość pożyczki zaciągniętej w walucie obcej, a spłacanej w złotych, byłaby większa niż jej wartość z dnia zaciągnięcia, to pożyczkobiorca, chociaż poniósł dodatkowy koszt ekonomiczny związany ze spłatą zobowiązania, nie mógłby go uznać za ujemne różnice kursowe. Sąd uzasadnił jednak w sposób lakoniczny swoje stanowisko, wskazując art. 15a ust. 4 ustawy o CIT. Przepis ten określa, kiedy do obliczenia różnic kursowych należy zastosować faktyczny kurs banku, a kiedy średni kurs NBP. WSA przywołał także wyrok NSA z 3 lutego 2011 r. (II FSK 1682/09) dotyczący zastosowania faktycznego kursu waluty, a nie obowiązku rozpoznania różnic kursowych. Sąd pominął również ust. 7 art. 15a ustawy o CIT, z którego wywodzi się, że każde uregulowanie zobowiązania w walucie obcej, np. w formie potrącenia czy datio in solutum, powoduje powstanie różnic kursowych. Dlatego zastosowanie się do wyroku WSA, szczególnie w przypadku braku wykazania przychodu, wiąże się z ryzykiem podatkowym. Należy też zwrócić uwagę na możliwość zakwalifikowania korzyści lub straty ekonomicznej związanej ze spłacanymi pożyczkami jako przychodu oraz analogicznie kosztu podatkowego innego niż różnice kursowe na podstawie przepisów ogólnych ustawy o CIT, tj. jej art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1. Kierunek ten wskazały sądy administracyjne (NSA w wyrokach z 10 marca 2015 roku, II FSK 635 oraz II FSK 1013/13). Chociaż wyroki te nie dotyczą pożyczek, to zaprezentowana w nich argumentacja może być zastosowana również w ich przypadku.

^{4. Zapłata pozostałej kwoty zobowiązania - 5000 euro. Kurs sprzedaży banku w dniu przeprowadzenia transakcji wynosił 3,7112 PLN/EUR: 5000 euro × 3,7112 PLN/EUR = 18 556 zł . Wn „Rozrachunki z dostawcami” 18 556,00 . Ma „Rachunek bankowy” 18 556,00 . 5. Rozliczenie różnic kursowych: 18 105,50 zł - 18 556,00 zł = -450,50 zł} ^{Import usług polega na nabyciu usługi od kontrahenta zagranicznego. Często rozliczenie odbywa się w walucie obcej. Istotne w takim przypadku jest ustalenie prawidłowego kursu waluty do jej przeliczenia na złote. Dlaczego muszę ustalić kurs waluty przy imporcie usług? Jeżeli dokonujesz importu usług, to musisz wykazać w JPK i deklaracji VAT podatek należny. We wpisie Metoda na ustalenie czy występuje import usług wskazuję jak ustalić czy faktycznie masz z nim do czynienia. Natomiast o terminie jego rozliczenia przeczytasz w artykule Kiedy rozliczyć VAT od importu usług. Podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego musisz wykazać w złotych. Jeżeli rozliczasz się z kontrahentem w walucie obcej, to do jej przeliczenia na złote zastosować musisz ustawowo określony kurs. Kiedy nie muszę stosować ustawowego kursu? Ustawowego kursu nie musisz stosować jeżeli Twoje rozliczenie realizowane jest w złotych. I to nawet w przypadku, gdy pierwotnie cena została określona w walucie obcej. Kupujesz przelot na stronie zagranicznej linii lotniczej, ceny biletów określone są w euro. Niemniej w trakcie płatności system umożliwia uregulowanie należności w PLN i podaje cenę w tej walucie. Jeżeli płatność zrealizujesz w złotych, to wykazujesz w deklaracji i JPK wartość faktycznie przez Ciebie zapłaconą. Nie stosujesz również kursu wynikającego z ustawy o VAT jeżeli z kontrahentem ustalisz własny kurs przeliczeniowy i płatność faktycznie zostanie zapłacona w złotych. Podpisujesz z kontrahentem z Niemiec umowę, w ramach której masz dostęp do platformy e-learningowej, z której korzystać będą Twoi pracownicy. Miesięczna opłata to 500 euro. Ustalacie jednak, że należność będzie płacona w złotych, wg kursu NBP z pierwszego dnia roboczego danego miesiąca. Tutaj mimo, że cena ustalona jest w euro, to w rzeczywistości zapłata będzie uiszczana w złotych. W deklaracji VAT i JPK wykazujesz kwotę faktycznie przez Ciebie zapłaconą. Przy czym zwróć proszę uwagę, że będą to wyłącznie przypadki, gdy: przed powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu usług uzgadniasz z kontrahentem zapłatę w złotych (np. system daje taką możliwość albo wynika to z umowy) oraz faktycznie dokonasz płatności w złotych (tj. kontrahent umożliwia realizację rozliczenia w tej walucie). Kurs wynikający z ustawy o VAT Jeżeli płatność została dokonana w walucie obcej, to stosujemy art. 31a ust. 1 zd. 1 ustawy o VAT, który stanowi: W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z powyższą regulacją ustalić musisz: kiedy powstał obowiązek podatkowy – szczegółowo kwestię tę opisuję w artykule Kiedy rozliczyć VAT od importu usług; datę ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego; Kurs opublikowany przez NBP na ten dzień roboczy (dla daty z pkt 2) – tabele kursów znajdziesz na tej stronie NBP – musisz wybrać rok i miesiąc, a następnie tabelę z odpowiedniego dnia. Nabywasz usługę doradczą od podmiotu z Wielkiej Brytanii, co stanowi dla Ciebie import usług. Obowiązek podatkowy powstał 22 czerwca 2020 r. W takim przypadku zastosować musisz średni kurs NBP z 19 czerwca 2020 r. (obowiązek podatkowy przypada na poniedziałek, do przeliczenia stosujesz więc średni kurs z piątku). Co jeśli kontrahent wystawi fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego? Zapewne znana jest Ci reguła, że jeżeli faktura została wystawiona przed datą powstania obowiązku podatkowego, to do przeliczenia waluty obcej stosujemy kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Zasady tej jednak nie stosujemy w odniesieniu do importu usług! Została ona wyrażona w art. 31a ust. 2 ustawy o VAT. Lecz dotyczy jedynie przypadków, gdy wystawiającym fakturę jest podatnik. W przypadku importu usług podatnikiem jesteś Ty – jako nabywca usługi. Jednocześnie jako kupujący, nie wystawiasz faktury. Powyższe oznacza, że w przypadku importu usług zawsze stosujemy średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego. Data wystawienia faktury nie ma tutaj żadnego znaczenia. Jaki kurs zastosować jeżeli była zaliczka? Jeżeli przy imporcie usług wpłacasz zaliczkę – a więc dokonujesz płatności przed wykonaniem usługi, to na gruncie VAT zdarzenie to rodzi obowiązek podatkowy. Więcej na ten temat przeczytasz we wpisie Kiedy rozliczyć VAT od importu usług. W takim przypadku, jeżeli zaliczka nie opiewa na 100% należności, dla jednej transakcji zastosować musisz dwa kursy przeliczeniowe. dla zaliczki kurs z dnia poprzedzającego dzień dokonania płatności; dla pozostałej należności, kurs z dnia roboczego poprzedzającego dzień wykonania usługi. Nabywasz od podmiotu spoza UE licencję na oprogramowanie do prowadzenia budżetu firmowego. Licencja udzielana jest na czas nieokreślony. Całkowita cena to 1000 dolarów, niemniej 50% wpłacasz przed otrzymaniem licencji, natomiast pozostałą część należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania kodów licencyjnych. Załóżmy, że zaliczka została zapłacona 25 czerwca 2020 r., kody licencyjne zostały przesłane mejlowo 20 lipca 2020 r. i końcowa część należności została uregulowana 3 sierpnia 2020 r. Dla zaliczki zastosujesz kurs NBP z 24 czerwca 2020 r. Dla pozostałej części należności, kurs NBP z 17 lipca 2020 r. Za moment wykonania usługi uznajemy w tym przypadku datę przekazania kluczy licencyjnych. Data zapłaty po wykonaniu usługi nie ma znaczenia dla ustalenia kursu przeliczeniowego. Inne tematy, które mogą Cię zainteresować:} .